Секој треба да ги посетува пријателите и семејството најмалку еднаш месечно за да ја спречи осаменоста и да го намали ризикот од порано умирање, вели новото научно истражување, пишува „Гардијан“.

Академиците од Универзитетот во Глазгов пресметале дека ако луѓето не се гледаат со саканите барем еднаш месечно и живеат сами, значително го зголемуваат ризикот од смрт.

Оние кои не ги гледаат пријателите или семејството имаат 77% поголема веројатност да умрат од која било причина. Дури и месечните посети можат да направат голема разлика.

Користејќи ги податоците од студијата „ОК Биобанк“ (UK Biobank), долгорочна студија за следење на здравјето и генетиката на возрасните низ Обединетото Кралство, авторите разгледале пет различни видови социјални врски пријавени од 458.146 луѓе со просечна возраст од 57 години, а потоа ги следеле во просек 12,6 години.

Тие откриле дека секоја форма на социјална изолација, како што е живеењето сам, често чувство на осаменост или ретки посети од пријатели или семејството, е поврзано со поголем ризик од умирање.

Луѓето кои никогаш не биле посетени од пријателите или семејството имале 53 отсто поголеми шанси да умрат од кардиоваскуларни болести и имале 39 отсто зголемен ризик од смрт во споредба со оние кои биле посетувани секојдневно. Оние кои живееле сами имале 48 отсто поголема веројатност да умрат од кардиоваскуларни болести, додека неможноста да се доверат некому или да учествуваат во активности, исто така, го зголемуваат ризикот од смртност.

Оние кои доживеале повеќе од една форма на социјална изолација биле под уште поголем ризик. Луѓето кои живееле сами и никогаш не ги виделе пријателите или семејството имале 77% поголем ризик да умрат од која било причина и уште поголем ризик од смрт од срцеви заболувања или мозочен удар, во споредба со оние кои живеат со некој кој секојдневно се гледал со пријателите или семејството, пресметала студијата.

Но, дури и посетата само еднаш месечно може да го намали овој ризик, заклучија истражувачите. Студијата, објавена во списанието “Би-ем-си Медисин“ (BMC Medicine), пресметала дека луѓето кои мале посети од пријатели или семејството најмалку еднаш месечно, имале значително помал ризик од смрт, што укажува на тоа дека постои потенцијално заштитен ефект од оваа социјална интеракција.

„Се чини дека ризикот е меѓу луѓето кои се многу изолирани и никогаш не ги гледаат пријателите и семејството или ги гледаат поретко од еднаш месечно“, рече коавторот на студијата Џејсон Гил, професор по кардиометаболичко здравје на Универзитетот во Глазгов.

„Да се ​​осигурате дека ги посетувате вашите осамени и изолирани роднини е супер корисна работа бидејќи се чини дека е важно луѓето да имаат посета барем еднаш месечно“.

Студијата не испита зошто социјалната изолација и осаменоста го зголемуваат ризикот од смртност, но нејзиниот главен автор, д-р Хамиш Фостер, клинички истражувач во општа пракса и примарната здравствена заштита на Универзитетот во Глазгов, рече:

„Може да се работи за луѓе кои се повеќе социјално изолирани, па може да имаат некои понездрави навики како пушење или висок внес на алкохол, на пример“.

Тој исто така сугерираше дека немањето некој да им помогне да ги однесете на лекар или да ги охрабрите да побараат помош кога е потребно, како и директните биолошки ефекти врз имунолошкиот систем, може да бидат фактори.

Одговарајќи на наодите, д-р Роман Рачка, новоизбраниот претседател на Британското психолошко друштво и претседател на Одделот за клиничка психологија, рече:

„Со истакнувањето на штетните ефекти на двете ниски нивоа на објективни и субјективни социјални врски, оваа студија покажува дека е важно да ги разбереме различните димензии и причините за осаменоста и социјалната изолација, за да биде препознаено како главно јавно здравствено прашање и да се развијат ефективни интервенции на ниво на општеството“.

Керолин Абрахамс, директорка на добротворна организација „Ејџ ОК“, рече дека истражувањето ја подвлекува важноста на блиските пријатели и членовите на семејството.

„Навистина е лесно за сите нас, на која било возраст, да игнорираме здравствена грижа и да одложиме да правиме нешто во врска со тоа, но ако има некој близок на кој можеме да му се довериме може да направи вистинска разлика.
За некои постари луѓе понудата да одат заедно со нив на состанок или барем да им помогнат во транспортот може да направи разлика помеѓу нив активно да се занимаваат со здравствена грижа или да продолжат да ја отфрлаат, додека не се разболат сериозно“, вели таа.