Во Србија има сè помалку демократија. Фридом хаус ја класифицираше Србија во категоријата „хибридни режими“, бидејќи се движеше наназад во областа на демократското владеење. Значи, падот станува сè побрз, но се чини дека оваа проценка е премногу блага. Владеењето поставено како ултимативна, диктаторска волја на водачот во името на кликата не може да биде демократско.

Дали Фридом хаус, сепак, премногу не се грижи за немилосрдниот модел на целосна узурпација на моќта врз општеството? Акцентот на „хибридниот режим“ може да се сфати како проценка дека владата овде е монистичка, отелотворена во претседателот на државата, кој сите лостови на извршната власт си ги даде на својата (формално директно избрана) личност. И сите алатки за директно донесување одлуки, во сите нејзини гранки и на сите нивоа.

Меланхолија и страв

Значи, ние сме сè поблиску до отворена диктатура, ако веќе не сме стигнале таму, и до целосно окупирање на општеството на кое општеството му се спротивставува со мала моќ. Или воопшто не се спротивставува. Таквата кревкост е последица на уништување на институциите, општа меланхолија и страв дека залудни се напорите потребни за враќање на социјалната слобода. Значи, Владата е непроменлива и може да замине само по своја волја, или на избори. Но, тие две можности се недостижни. Режимот може да падне со спонтан колапс поради неговата неможност да ги реши виталните проблеми поради кои постои, но и околностите што произлегуваат од внатрешните мафијашки конфликти. Или да биде изметен со моќна социјална експлозија што неизбежно се претвора во бунт.

Таквите индикатори постојат, но тие сè уште не се доволни за разбудување на моќните сили на анестезираното општество. Пред сериозниот отпор, кој во одреден момент сигурно му следува на режимот во Србија, олицетворен во човек со ненаситен тирански апетит, тој ќе спроведува сè посурови експерименти врз државата и општеството.

Следуваат обиди да се покаже доволно отпорност кон секој отпор, за да се скрши. За вакви сè понасилни говори, се создава медиумска платформа. Треба да се изгасне сè што не е во дует, да се отстрани вревата и да се спречи дистрибуцијата на сè што е различно. Затворањето на ТВH1, на пример, е идеја што ја води Србија кон губење на сетилото за вид и слух, а потоа сè е можно и дозволено, и останува затворено во проколнатата авлија.

Нова елита

Каде Фридом хаус, воопшто, најде траги од демократија во Србија? Парламент нема, извршната власт се остварува само преку институцијата претседател кој на тоа нема право, а не би ни смеел, и покрај сè што ги одредува неговите надлежности, со своето арогантно самоволие директно да управува со сите области од животот. Медиумите под контрола на кликата стануваат средство за ментално обединување. Корумпираниот сојуз на кој се заснова олигархијата е претворен во злосторничка организација, која се претставува како држава.

Создаден е посебен систем на турбо-вредности, покрај укинувањето на културата, којашто станува пречка за новата естетика на опскурната елита. Сè што претставува животна средина за животите на луѓето се сече, исчезнува и се уништува, со промовирање на масовно труење како достигнувања на „првиот свет“.

Новата елита не покажува никакво внимание за статусот на „пауперизираното мнозинство“, проектирајќи ја својата грабежна благосостојба врз социјална утопија. Во тој модел на култура на грабеж, прикажувањето на богатството е еден вид егзибиционизам на пробисветот, кој не престанува тоа да биде, затрупан од материјалното изобилство.

Летаргија пред лавина?

Владата создава, но и негира афери и скандали, кои би ги срушиле насекаде и на секое друго место, но тука сè уште ги чува во седлото. И тоа може да биде уште еден апсурд на хибридниот режим. Овие работи како да ги освежуваат, како монструозни естетски интервенции. Тие веќе не кријат дека се грди и злобни и тоа им станува адут, бидејќи само таквите луѓе преживуваат, па такви и ќе исчезнат. Не премногу брзо, но кој би знаел што се тркала кај летаргичните граѓани. И каде страдањата одеднаш ќе се претворат во лавина.

Кулминацијата на негацијата и поткопувањето на парламентарната демократија во Србија, со секташкото, козачко собрание, ќе треба да биде доволен доказ за Фридом хаус, ако не за нас, дека демократијата повеќе не постои во Србија. Нејзините рудиментирани остатоци ги чува упорниот активизам на двесте слободни луѓе, кои едноставно не сакаат да се предадат. Мора да признаеме дека ја изгубивме слободата. Ќе мора да ја освоиме по секоја цена.

Ако сака да помогне, Фридом хаус нека каже што, навистина, се случува овде, без езоповски ублажувања. Не постои никаков систем и веќе нема каде да се падне. Ние сме на дното, и ова е диктатура.

Преземено од „Вијести“ од Подгорица