Војник од првата линија дал извештај за побројната и вооружена војска на Украина и нивните напори да се задржат на нивните упоришта на источниот брег на огромната река Днепар. Неколку стотици украински војници ја преминаа реката како дел од контраофанзивата. Под немилосрдниот руски оган, војникот поминал неколку недели на руската страна на реката додека Украина се обидува да воспостави мост околу селото Кринки.

Би-Би-Си не го именуваше за да го заштити неговиот идентитет. Неговиот извештај, испратен преку апликација за пораки, зборува за минувањето на војниците преку реката со помош на чамци, неискусните војници кои пристигнуваат како засилување и се чувствуваат напуштени од командантите на украинската војска.

Украинската армија одби да ги коментира наводите, наведувајќи безбедносни причини. „Целиот премин на реката е под постојан оган. Видов чамци со моите другари како едноставно исчезнуваат во водата откако беа погодени, засекогаш изгубени во реката Днепар“, рече украинскиот војник.

„Мораме да носиме сè со нас – генератори, гориво и храна. Кога градиш мост, ти треба од се по нешто, но снабдувањето не беше планирано за оваа област. Мислевме дека непријателот ќе побегне и тогаш ќе да можеме безбедно да транспортираме се што ни требаше, но не испадна така. Кога стигнавме до источниот брег, непријателот чекаше. Русите кои успеавме да ги заробиме рекоа дека нивните сили добиле дојава за нашето слетување, па кога стигнавме таму, точно знаеја каде да не најдат. Тие фрлија сè кон нас – артилерија, минофрлачи и пламенофрлачи. Мислев дека никогаш нема да излезам“, нагласи тој.

Сепак, неколку стотици маринци успеале да го преминат мостот, делумно потпомогнати од украинскиот артилериски оган од повисоките, западни брегови на Днепар. Реката одвојува делови од Херсонската област на југот на земјата под руска окупација и делови под украинска контрола.

Генералштабот на Украина во својот вчерашен извештај извести дека украинските сили ги задржуваат своите позиции на источниот брег на Днепар и нанесуваат „штети на непријателот“. Сепак, сведочењето на овој војник открива поделби меѓу украинската влада и нејзините генерали.

Украинскиот врховен командант Валериј Залужни изјави за магазинот „Економист“ во ноември дека „исто како и во Првата светска војна, тие достигнале ниво на технологија што ги става во ќор-сокак“. Кабинетот на претседателот Зеленски брзо го прекори генералот за неговите коментари, негирајќи дека имало застој на бојното поле.

„Секој ден седевме во шумата и ги трпевме нападите што доаѓаа. Бевме заробени – патиштата и патеките се полни со мини. Русите не можат да контролираат сè, а ние го користиме тоа. Но, нивните дронови постојано зујат во воздухот , подготвени да нападнат штом видат движење. Снабдувањето беше најслабата алка. Русите ги следеа нашите линии за снабдување, па стана потешко – имаше вистински недостиг на вода за пиење, и покрај нашите испораки со бродови и беспилотни летала. Самите плативме многу – сами купивме генератори, преносни полначи и топла облека. Сега доаѓа студот, само ќе се влоши – се прикрива вистинската ситуација, па никој ништо нема да промени. Многумина веруваат дека командата едноставно замина. Момците веруваат дека нашето присуство имаше повеќе политичко отколку воено значење. Но, ние само си ја работевме нашата работа и не влегувавме во стратегијата“, објасни украинскиот војник.

Нема сомнение дека преминувањето на реката Днепар ги принуди Русите да прераспоредат дел од нивните сили од другите делови на фронтот, како што се нивните добро одбранети позиции во oбласта Запорожје, каде Киев се надеваше дека побрзо ќе дојде до пробив. Би-Би-Си Русија неодамна разговараше со некои руски војници кои го бранеле брегот на реката во областа.

Тие рекоа дека потегот на руските трупи е „самоубиство“, велејќи дека изгубиле многу мажи во борбите и дека не можеле да ги избркаат Украинците од нивното упориште. Украинската војска вели дека сака да ги таргетира руските линии за снабдување и да ги принуди да се вратат доволно далеку од реката за да ги заштити цивилите од гранатирање.

„Најчесто нашите загуби беа резултат на грешки – некој не се искачи на ровот доволно брзо; друг се криеше лошо. Но, благодарение на нашите лекари, ако успееме да однесеме повреден војник кај медицинските лица – тој ќе биде спасен. Тие се титани , богови. Но, не можеме да ги извадиме посмртните останки на мртвите. Едноставно е премногу опасно“, истакна украинскиот војник.

Додека Русија ги пополнува своите редови со регрути и помилувани затвореници, Украина се бори да најде работна сила што и е потребна. Неодамнешната истрага на Би-Би-Си покажа дека речиси 20.000 мажи ја напуштиле Украина од почетокот на целосната руска инвазија за да избегнат регрутирање.

„Требаше тука да бидат стационирани неколку бригади, а не поединечни компании – едноставно немаме доволно луѓе. Меѓу нас има многу млади луѓе. Ни требаат луѓе, но обучени луѓе, не овие „зелени“ што ги имаме сега, момци кои тренираа само три недели, а успеаја да пукаат само неколку пати“, се пожалил украинскиот војник.

Селото Кринки е претворено во урнатини. Сцените на опипливо олеснување кога градот Керсон и делови од регионот Харков беа ослободени пред една година сè уште не се повторени. Наместо тоа, победите на Украина се сведуваат на фаќање мали парчиња уништена и напуштена земја. Ова е причината зошто аргументите на претседателот Зеленски за долгорочна поддршка од Западот е потешко да се продаваат политички.

Сепак, без разлика, борбата на анонимниот војник наскоро ќе продолжи. „Побегнав со потрес на мозокот од мина, но еден од моите колеги не успеа – му остана само кацигата. Се чувствувам како да избегав од пеколот, но момците кои не заменија минатиот пат паднаа во изедначена поголем пекол од нас. Но, доаѓа следната ротација. Наскоро повторно ќе ја преминам реката“, заклучил тој.