Истражувачи ја откриле можеби најстарата тродимензионална мапа на светот, пронајдена во седиментот од кварцит песок во парискиот басен, пишува „Саенс Дејли“.

Пештерата Сегоњол 3, позната уште од 1980-тите по уметничките гравури на два коња во доцниот палеолитски стил од двете страни на срамните контури на жената, содржи минијатурна претстава на околниот терен.

Претходните истражувања, по посетата на пештерата во 2017 година, откриле дека палеолитските луѓе го „обработувале“ песочниот талог на начин што прикажува женска форма, со бразди за водата да навлезе во карпата од песочник и излез во основата на карличниот триаголник.

Новото истражување сугерира дека дел од подот на пештерата, обликуван од палеолитските луѓе пред околу 13.000 години, бил моделиран да ги рефлектира природните водни текови и геоморфолошките карактеристики на регионот.

Тоа не е мапа како што го разбираме концептот денес – со растојанија, насоки и време на патување – туку тридимензионална минијатурна претстава на теренот, со одводнување од висорамнините во потоци и реки, конвергенција на долините и формирање на езера и мочуришта во долниот тек. За палеолитските луѓе, насоката на водните текови и знаењето за теренот веројатно биле поважни од современите концепти како растојание и време.

„Нашата студија покажува дека човечките модификации на хидрауличкото однесување во и околу засолништето се проширија на моделирање на природните текови на вода на земјата во регионот околу пештерата. Овие извонредни наоди јасно го покажуваат менталниот капацитет, имагинацијата и инженерската способност на нашите предци“, велат истражувачите.

Истражувањето покажува дека палеолитските луѓе го обликувале песочникот за да овозможат специфични патеки за инфилтрација и канализирање на водата, што археолозите досега не ги виделе.

Структурите веројатно имаат многу подлабоко, митско значење, поврзано со водата. Две хидраулични инсталации – сексуална форма и минијатурен пејзаж – се оддалечени два до три метри и сигурно ја претставуваат концепцијата на животот и природата.

Присуството на тридимензионално моделирање беше откриено со прецизно испитување на геоморфолошките карактеристики.

Ова сосема ново откритие обезбедува подобро разбирање и увид во способноста на раните луѓе. Досега, најстарата позната тридимензионална карта се сметаше за голема пренослива камена плоча издлабена од луѓе од бронзеното време пред околу 3.000 години. Таа мапа ја прикажува речната мрежа и земјените работи, како одраз на помодерниот концепт на картата како средство за навигација.

Соработката помеѓу дисциплини – како што се археологијата, геологијата и геоморфологијата – е од суштинско значење во науката. Најпродуктивните истражувања се случуваат на границите меѓу дисциплините, велат истражувачите.

Прегледот на теренските студии и честите теренски патувања се важни. Од овој проект е јасно дека сознанијата и толкувањата не се појавуваат веднаш, туку преку нови набљудувања и интердисциплинарни дискусии.