На денешен ден во 1953 година, во Нови Сад, Србија, е роден музичарот и кантавтор Ѓорѓе Балашевиќ. Тој беше еден од најомилените музичари што го слушаа многу генерации. Почина на 19 февруари 2021 година од компликации предизвикани од пневмонија поврзана со ковид-19. Тој почина три месеци пред неговиот 68-ми роденден.

„Панонскиот морнар“, како што се нарекуваше самиот, беше еден од најдрагите регионални музичари, човек кој го сакаа сите – од Вардар до Триглав. Иако покажал голем музички талент уште од млада возраст, неговите родители не се согласувале со неговите животни избори и не присуствувале на ниту еден од неговите концерти. Тие сметале дека треба да студира географија, која и онака ја изучуваше. Сепак, тој секогаш им чуваше слободни места на концертите, во случај да се појават.

Балашевиќ почнал да пишува песни како ученик во основно училиште, иако сонувал за кариера како фудбалер. Тој се запишал да студира географија. Иако бил одличен студент, ги напуштил студиите за да се посвети на музиката.

Во 1977 година, тој стана член на бендот „Жетва“ од Нови Сад со кој го снимија синглот „У раздељак те љубим“. Синглот постигна голем успех во регионот, продавајќи дури 180.000 примероци. Сепак, една година подоцна ја напушти групата и ја основа својата – „Рани мраз“. Некое време, во бендот беше и Бора Чорба, кој на крајот ја напушти и ја основа „Рибља чорба“. Бендот „Рани мраз“ имаше низа успеси – песната „Рачунајте на нас“ стана химна на цела генерација.

Ја освои наградата за прва песна на Сплитскиот фестивал во 1979 година, со песната „Панонски морнар“. Ја продолжи кариерата со осум распродадени концерти во синдикатот Белградски дом. Во тоа време, соработуваше со Здравко Чолиќ, давајќи му ја песната „Због тебе“. Бендот „Сребрена крила“ исто така доби нешто од него – за албумот „Срео сам љубав из прве пјесме“.

Со својот прв албум „Паб“ (1982), Балашевиќ покажа дека се издвојува од мејнстрим музиката, носејќи интроспективни, поетски текстови и специфично чувство за хумор. Следеа албумите „Цјеловечерњи Кид“ (1983), „003“ (1985) и „Бездан“ (1986), кои го потврдија неговиот статус на кантавтор со уникатен стил.

Неговата музика беше мешавина од шансона, поп и фолк, а песните често имаа наративен карактер, раскажувајќи приказни за обични луѓе, љубов, носталгија и социјални проблеми. Песни како што се „Неки нови клинци“, „Не ломите ми багрење“, „Словенска“, „Лепа протина кчи“ и многу други станаа евергирини.

Балашевиќ беше успешен и во приватниот живот, сакајќи ја својата сопруга Оливера, поранешна гимнастичарка. Тие беа во брак четири децении и имаа прекрасен, среќен живот. Заедно ги имаат трите деца, ќерките Јована и Јелена и синот Алекс.