Праизведбата на драмскиот текст „Жиголо“ на Игор Кузмановски е првата нова претстава на Битолскиот народен театар во 2025 година, премиерата ќе се одржи на 1 март, а режисер на постановката е Благој Мицевски.

Необична, но искрена и посветена страст кон пишувањето драмски текстови има авторот Игор Кузмановски. Иако во животот се занимава со нешто сосема друго, речиси секојдневно се обидува да најде време и за пишување. Неговата посветеност на драмската уметност беше предизвик низ разговор да откриеме детали за „Жиголо“, но и за другите драмски текстови што досега ги напишал.

Праизведбата на твојот драмски текст „Жиголо“ ќе се одржи на 1 март во Народен театар Битола. Како се случи можноста за поставување на текстот во Битолскиот театар?

– Со режисерот на претставата Благој Мицевски се запознавме на една ревија на универзитетот „Еуропа Прима“, каде имаше изложено негов модел, а сите знаеме дека Благој долги години работи и како костимограф во Народниот театар во Битола. Тоа беше нашата прва средба по препорака на наши пријатели. Како автор му испратив повеќе драмски текстови кои ги имам напишано.

Приказната во текстот „Жиголо“ веднаш му се допадна и по меѓусебна комуникација заклучивме дека овој текст заслужува да заживее на театарските штици. Исто така, за тоа добивме потврда од директорот на Битолскиот театар и од Уметничкиот совет, а директорот Васко Мавровски го исполни неговото ветување да даде шанса на македонски автори. Со доаѓањето на Васко на чело на Битолскиот театар започнаа работите да се движат во позитивен правец. Се работи со многу жар и ентузијазам.

Со каква тематика е текстот и што те поттикна да го напишеш?

– „Жиголо“ е драма-комедија која ќе ни го постави прашањето: што сѐ сме спремни да направиме за љубовта? Дали постојат граници и дали може да преминеме преку нив? Пожртвуваната љубов и животот под маски е главна тема во самиот текст.

Идејата се роди сосема случајно. Самата приказна е измислена, но секоја реплика во приказната е извадена од секојдневниот живот и многумина ќе се пронајдат во неа. Самиот текст е современ, разбирлив и близок за публиката. Постои голема блискост во секоја фраза што ќе разбуди многу емоции кај публиката, а во исто време има и комични делови што ќе нѐ насмеат.

Зошто воопшто се нафати да пишуваш драмски текстови?

– Од многу мал пишувам поезија, проза, музички текстови, но во драмските текстови се пронајдов и тоа е она што ме исполнува, а како главна причина е мојата преголема љубов кон театарот. Тоа е мојот втор дом. Преку драмските текстови можам најубаво да се изразам, можам да испратам порака до луѓето преку теми кои се подзаборавени или ги премолчуваме.

Силата на театарот е во колективот, не во поединецот. Театарот обединува, подава рака, но знае и да критикува. Секој што пишува драмски текстови треба да испрати порака до публиката. Живееме во едно стресно време, многу обврски, трка со времето, но секој кој влегол во театар барем за миг заборавил на сите проблеми. Животот на луѓето е како театарска претстава, некогаш балада, некогаш комедија. Човек кој не го познава театарот не се познава себеси.

Колку од нив се поставени на театарската сцена и каде имаш пратено твои текстови со надеж дека ќе добијат сценска изведба?

– Автор сум на текстовите „Жиголо“, „Вонземјани“, „Писателот“, „Кловнови“, „Не е лесно да си трудница“ и „Часовничарот под железничкиот мост“, а моментално работам на уште неколку нови текстови. „Жиголо“ е прв мој текст што се поставува на театарската сцена со праизведба во Битолскиот народен театар, а втор мој текст, кој го имам напишано по „Не е лесно да си трудница“.

Текстовите се преведени на англиски, француски, албански и српски јазик. „Жиголо“ и „Писателот“ се пријавени на конкурс во Франција, а текстот „Вонземјани“ има најава дека ќе се работи наскоро во нашата земја. За истиот веќе сум во комуникација со режисер од Србија и се надевам дека набрзо еден мој текст ќе заживее и надвор од границите на Македонија.

Со што се занимаваш во животот, покрај пишувањето драмски текстови?

– Покрај пишувањето се занимавам со производство и одгледување на цвеќиња, како фамилијарен бизнис кој трае веќе дванаесет години. Нашиот расадник се наоѓа во населбата Бардовци и произведуваме околу триесет видови најразлични цвеќиња кои ги украсуваат дворовите и балконите на нашите муштерии.

Процесот на одгледување цвеќиња е доста долг и трае околу три месеци од сеење на семе до краен производ. Цвеќињата бараат многу грижа и внимание, а најмногу љубов. Самото производство започнува во зимските месеци, кога во оранжериите има вклучено греење и се прават оптимални услови за производство. Процесот ми одзема многу време од пишувањето, но се трудам да бидам успешен во двете работи кои ги правам со многу љубов.

Како одеше соработката со режисерот Благој Мицевски и екипата во Битолскиот театар?

– Пред сѐ, да работиш со една ваква екипа е огромна чест и задоволство. Режисерот Благој Мицевски е голем професионалец, секогаш смирен и умерен. Навистина се работи за еден прекрасен човек. Тој долги години работи во театарот и имав што да научам од него. Тој е храбар режисер, работите знае точно да ги постави. Има визија и посебен начин на работа. Атмосферата е секогаш пријатна.

Актерите Марјан Георгиевски, Марија Стефановска, Маја Андоновска Илијевски, Никола Пројчевски и Соња Михајлова се големи професионалци, секогаш позитивни и насмеани. Желни за работа. Буквално го оставаат срцето на театарските штици. Тоа го прават со огромна страст и нивната емоција никого нема да остави рамнодушен.

Многу сум среќен што соработувам со нив во еден мој текст и се надевам дека еден ден повторно би соработувал со истата екипа. Битолскиот театар има една посебна магија и кога еднаш ќе влезеш во него ќе сакаш повторно да дојдеш. Прекрасни се сите!

(Разговорот е објавен во „Културен печат“ број 270, во печатеното издание на весникот „Слободен печат“ на 1-2.3.2025)