Прва премиера во Битолскиот театар во тековната 2025 година беше праизведбата на драмскиот текст „Жиголо“ на современиот македонски драмски автор Игор Кузмановски во режија на Благој Мицевски.

Претставата е поставена на малата сцена во театарот, што дава можност за непосредно и длабоко доживување на драмското дејство. Текстот на Кузмановски е инспириран од човековото секојдневие и трага по одговори на повеќе прашања: Што сѐ сме спремни да направиме за љубовта? Дали постојат граници? Дали сме спремни да преминеме преку истите? Како локација на дејството е избран Париз, иако слични ситуации може да се сретнат насекаде низ светот.

– Ова е претстава за искреноста. Нешто што многу ни недостасува и сите го посакуваме. Всушност, како неискреноста нѐ води на еден пат, нѐ става во еден вртлог во животот кој потоа тешко се контролира и од кој не може да се излезе. Се занимававме и со тоа што е сега актуелно, карактери позајмени од видеоигрите, вештачката интелигенција, виртуелниот свет, кои нѐ ставаат во машина која нѐ носи во вртлогот на животот – истакнува режисерот Мицевски.

Во претставата играат актерите Марјан Георгиевски во ликот на Франческо, Марија Стефановска во ликот на неговата сопруга Амели, нејзината мајка Елиса ја игра Соња Михајлова, додека Маја Андоновска Илијевски има улога на психијатарот Карине, а Никола Пројчевски како Оливие е искусен жиголо и другар на Франческо.

Преплетените релации помеѓу ликовите ја даваат основната линија во нарацијата. Поделбата на ликовите е направена хируршки прецизно, така што актерите имале јасна ориентација во која насока да го градат својот лик и тоа сосема јасно и недвосмислено се гледа на сцената. Драматуршка интервенција во авторскиот текст е вметнувањето на Прустовиот прашалник, а одговорите на актерите се со документарен карактер. Режисерската визија го сместува дејството во модерна сценографија со извонредни костими, мултимедијални додатоци и одличен избор на музика.

„Жиголо“ е претстава што ги брише границите меѓу маската и вистината. Некои приказни се кажуваат. Некои се шепотат. „Жиголо“ е онаа што не можете да ја избегнете – ќе ве најде во очите на ликовите, во паузите меѓу зборовите, во она што се гледа, но никогаш не се кажува гласно. Оваа претстава ја истражува тенката линија меѓу улогите што ги играме и луѓето што навистина сме. Желби што се кријат зад фасади, вистини што се разголуваат во мигот кога светлата ќе згаснат.

Сценографијата е на Сергеј Светозарев, костимите на Благој Мицевски, а музиката на Марјан Неќак. Драматург е Оливера Павловиќ. Претставата е реализирана од сопствени средства на Битолскиот театар.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 271, во печатеното издание на весникот „Слободен печат“ на 8-9.3.2025)