Посебна супкултура на „пачуко“ ја негуваат потомците на мексиканските имигранти и домородци чии панталони со висок струк, долги јакни, фризури помпадур, истакнати тетоважи и шпанско-англиски сленг беа пркосен бунт против доминантната американска култура која ги маргинализираше уште од времето на минатиот век, пишува „Би-би-си“.

Американската армија не сакаше да ги регрутира за учество во Втората светска војна, а медиумите ги прикажуваа како гангстери и малолетни деликвенти, токму онакви какви што денес ги препознаваме и паметиме, благодарение на американските филмови од 20 век. Но, всушност – кои се „пачукос“?

Пачукосите беа мексиканско-американско младинско движење од крајот на 1930-тите, со седиште во Источен Лос Анџелес, кое подоцна се прошири во други американски градови долж границата меѓу САД и Мексико.

Елегантните одела се придружени со чевли во светли бои и шапка со широк обод со пердуви, часовник со синџир, трегери. Пачукосите беа инспирирани од други историски дискриминирани групи – особено црнците од населбата Харлем во Њујорк.

Како што е џезот во Харлем во 1930-тите и 1940-тите, карактеристично за „пачуко“ е музиката во ритамот на мамба, самба, ча-ча-ча…

Со текот на годините, многу пачукоси кои живеаа во САД се вратија во Мексико. Тие повеќе не претставуваат група на бунтовници. Неколку стотици од нив во Мексико Сити, Тихуана и Лос Анџелес, сè уште ја продолжуваат традицијата што подразбира елеганција и акцент на достоинството и мексиканската гордост.

Abrimos hilo de los outfits del @FestivalArre.

¡Llegamos con toda la actitud! pic.twitter.com/X1RiZxq5RY

— Tiqfun. (@Tiqfun) September 11, 2023

Денес, посетителите на Мексико Сити можат да ги видат модерните „пачукоси“ кои секоја сабота се собираат во Парк де ла Сиудадела за да танцуваат.. Тие, исто така, се среќаваат во вторник во Салон Лос Анџелес, во најстарата сала за танцување во Мексико, отворена во 1937 година.