Темата на новата сезона од антологиската серија на Рајан Марфи „Чудовиште“ („Monster“), приказната за Ед Геин, е толку ужасна што била инспирација за „Психо“ и за „Тексашкиот масакр со моторна пила“, но сепак и денес ги надминува двата филма.

Прашањето – карактерот или воспитувањето – ги прогонува криминолозите, психолозите и сценаристите на секој филм за сериски убијци. Со најновата сезона на антологиската серија за вистински криминалци наречена „Чудовиште“, Нетфликс навлегува во таа дебата фокусирајќи се на можеби највлијателниот убиец за кој никогаш не сте слушнале: Ед Геин.

Геин го тероризирал руралниот Висконсин во 1950-тите, а она што е потврдено е дека убил две жени. Две убиства можеби технички не го прават сериски убиец, но кога се знае дека бил осомничен и во други нерешени случаи, може да се нарече така.
Меѓутоа, токму морничавите детали од тие убиства ги инспирирале филмовите „Психо“ и „Тексашкиот масакр со моторна пила“. Откако Геин бил уапсен, властите отишле на неговата фарма и пронашле куќа од најлошите ноќни мори : абажури и маски направени од човечки лица, жртва обезглавена и распарчена како елен и, најстрашно од сè, „женско одело“ направено од кожа симнувана од трупови.

„Не мислам дека постои нешто слично на ова. Има многу други случаи кои се бизарни на еден или друг начин, но овој имаше цела шведска маса“, рече Џејмс Алан Фокс, професор по криминологија на Универзитетот Нортистерн.

Детство во изолација

Фокс ја започнува својата книга „Екстремни убиства“ со случајот Геин, и тоа со добра причина. Има убиство, ограбување гробови и насилни семејни односи. Растејќи на фарма во Плејнфилд, Висконсин, Геин бил изолиран од надворешниот свет. Неговиот татко го тепал за време на испадите под дејство на алкохол. Неговата мајка, од друга страна, држела дневни проповеди за неморалноста на светот и зошто жените се заводнички на Сатаната.

Откако неговиот татко и брат починале (братот под сомнителни околности во пожар) во рок од неколку години, Геин останал да живее сам со својата мајка, формирајќи посветена врска со најмоќната сила во неговиот живот. По нејзината смрт во 1945 година, тој ја претворил фармата во музеј посветен на неа. Ја заклучил секоја соба во која таа поминувала време и ги оставил недопрени, додека тој живеел во беда во остатокот од куќата.

„Изгледаше како повлечен човек, безопасен“, вели Фокс. „Тоа допира до идејата, што е вистина, дека сериските убијци не се истакнуваат во толпата. Поголемиот дел од времето дури и не би се посомневале во нив.“ Властите подоцна дознале колку далеку отишол Геин за да го одржи жив споменот на неговата мајка.

Куќа на хоророт

Во 1957 година, властите го уапсија во врска со исчезнувањето на сопственичката на локална продавница за железарија, Бернис Ворден. За време на истрагата, тие ја пребарале неговата фарма и ја откриле куќата на хоророт.

Во шупата ја пронашле Ворден обезглавена и распарчена како елен, а во куќата откриле чинии направени од черепи, маски од кожа вадени од човечки лица, череп и „маска за лице“ – подоцна потврдено дека се дел од Мери Хоган, сопственичка на локална таверна – срцето на Ворден во пластична кеса, ремен направен од брадавици и компоненти на „женско одело“, вклучувајќи хеланки и корсет направени од кожа.

Оделото, според авторката Кетрин Рамсленд, бил начинот на Геин да „стане негова мајка – буквално да влезе во нејзината кожа“. На крајот тој ги признал убиствата на Хоган и Ворден во 1954 и 1957 година. Тој, исто така, признал дека ги ограбувал локалните гробишта и ги ексхумирал телата на жени кои личеле на неговата мајка.

На Геин на крајот му била дијагностицирана шизофренија и бил прогласен за „невин поради лудило“ во 1968 година. Тој го поминал остатокот од својот живот во психијатриски болници и починал од респираторна инсуфициенција на 26 јули 1984 година, на 77-годишна возраст.