Пред дваесет години, Конгресот на Соединетите Американски Држави ѝ наложи на НАСА да идентификува 90 отсто од астероидите во близина на Земјата кои би можеле да претставуваат закана за нашата планета. Иако досега е постигнат значителен напредок во откривањето на таквите небесни тела кои орбитираат околу Сонцето и се приближуваат на најмногу 1,3 астрономски единици од Земјата, научниците предупредуваат дека тоа можеби не е доволно. Нови истражувања укажуваат дека треба да се обрне внимание и на астероиди кои кружат околу Венера, а тие потенцијално може да ја загрозат Земјата, пренесува „Саенс алерт“.

Истражувачите сега се фокусираат на тоа колку вакви астероиди би можеле да коорбитираат со Венера и како да се откријат, бидејќи најчесто се скриени во сјајот на Сонцето. Можат да се набљудуваат само во кратки „прозорци“ кога нивната видливост се менува во зависност од одблесокот на Сонцето.

Истражувањето со наслов „Невидлива закана: процена на ризикот од судир што го претставуваат неоткриените коорбитални астероиди на Венера“ е доставено до научното списание „Астрономија и астрофизика“, а главен автор е Валерио Каруба, доцент на Универзитетот во Сао Паоло, Бразил.

„Моментално се познати дваесет коорбитални астероиди на Венера. Овој коорбитален распоред ги штити од директни судири со Венера, но не и од можни средби со Земјата“, наведуваат авторите.

Ваквите астероиди се класифицираат како потенцијално опасни ако имаат пречник од најмалку 140 метри и се приближуваат на помалку од 0,05 астрономски единици до Земјината орбита.

Колкава е реалната закана?

„Нашата цел е да ја процениме потенцијалната закана што би ја претставувала уште неоткриената популација на коорбитални астероиди на Венера за Земјата, како и да ги истражиме можностите за нивно откривање – и од Земјата и од вселената“, објаснува тимот.

Само еден од досега познатите 20 астероиди има орбитална ексцентричност пониска од 0,38, мерка што покажува колку една орбита отстапува од идеален круг. Ексцентричност од 0 значи совршена кружна орбита, додека 1 означува орбита што е параболична или хиперболична.

Причината зошто досега се откриени претежно астероиди со пошироки и поелиптични орбити е едноставна – полесни се за откривање. Но тоа воедно значи дека оние со помала ексцентричност, кои се потешки за детекција, можеби се побројни отколку што мислиме.

Непредвидливи орбити

Коорбиталните астероиди на Венера имаат хаотични патеки на движење. Авторите објаснуваат дека таканареченото „Лјапуново време“ за овие тела е околу 150 години, односно, по толку време нивните орбити стануваат практично непредвидливи.

Затоа научниците направиле статистичка симулација со „клонирани“ верзии на познатите астероиди. Тие создале мрежа со различни орбитални наклони и ја пополниле со 26 клони, кои ги симулирале во орбитите на планетите во Сончевиот систем во период од 36.000 години, за да утврдат дали некој од нив може да се доближи до Земјата.

„Откривме дека постои опсег на орбити, особено кај оние со помала ексцентричност и низок орбитален наклон, кај кои ваквите астероиди би можеле да претставуваат реален судирен ризик за Земјата“, наведуваат истражувачите.

Колку се видливи од Земјата?

Научниците потоа провериле дали ваквите астероиди можат да се набљудуваат со новата опсерваторија „Вера Рубин“, која наскоро ќе почне со работа. Утврдиле дека тие се видливи само во кратки периоди, главно кога се најблиску до Земјата. Ограничувањата се должат на аголот меѓу Сонцето и астероидот, што значи дека најчесто се губат во неговиот сјај.

Затоа тие препорачуваат идни мисии во орбита околу Венера, кои би ја набљудувале нејзината орбита од спротивна насока од Сонцето, што би овозможило полесно откривање на овие „невидливи“ тела.

Некои од овие астероиди имаат големина доволна за да уништат цели градови. Дури и тело со пречник од 150 метри би можело да удри во Земјата со енергија еквивалентна на стотици мегатони експлозив, илјадници пати посилна од атомската бомба фрлена во Втората светска војна.

„Коорбиталните астероиди на Венера со мала ексцентричност се посебен предизвик, бидејќи нивната скриеност и тешкото следење од Земјата ги прават исклучително опасни“, предупредуваат авторите.

Иако „Вера Рубин“ опсерваторијата ќе има капацитет да открие многу нови астероиди, кога станува збор за оние што коорбитираат со Венера, веројатно ќе биде потребна посветена вселенска мисија.

„Веруваме дека само со специјализирана набљудувачка кампања од орбита околу Венера може да се мапираат и откријат сите засега ‘невидливи’ потенцијално опасни астероиди“, заклучуваат научниците.