Не станува збор само за воспоставување контакт со очи, туку и како и кога тоа се прави, вели новата студија на научници од Универзитетот Флиндерс, објавува „Саенс дејли“ (ScienceDaily).

Истражувачите во лабораторијата HAVIC, предводени од когнитивниот невронаучник д-р Натан Каруана, побарале од 137 учесници да извршат задача за градење коцка со виртуелен партнер.

Тие откриле дека најефикасниот начин да се сигнализира барање е преку одредена секвенца: гледање во објект, воспоставување контакт со очи, а потоа повторно гледање во истиот објект. Ова време ги направило луѓето посклони да го протолкуваат погледот како повик за помош.

Д-р Каруана рече дека идентификувањето на овие клучни обрасци во контактот со очи нуди нови сознанија за тоа како ги обработуваме социјалните сигнали во интеракциите лице в лице, отворајќи го патот за попаметна, почовечки ориентирана технологија.

„Откривме дека не е само тоа колку често некој ве гледа или дали ве гледа последен пат во серија движења на очите, туку и контекстот на нивните движења на очите што го прави тоа однесување да изгледа комуникативно и релевантно. И она што е фасцинантно е што луѓето реагираа на ист начин без оглед на тоа дали тоа однесување на погледот е забележано кај човек или робот“, објасни тој.

Наодите, додаде тој, помагаат да се дешифрира едно од најинстинктивните однесувања, без оглед на тоа дали разговарате со соиграч, робот или некој што комуницира на поинаков начин.

„Ова се совпаѓа со нашата претходна работа што покажува дека човечкиот мозок е генерално програмиран да гледа и да реагира на социјални информации и дека луѓето се подобро опремени за ефективна комуникација и разбирање со роботите и виртуелните агенти ако прикажуваат невербални гестови на кои сме навикнати во секојдневните интеракции со други луѓе“, рече д-р Каруана.

Тимот сега го проширува истражувањето за да истражи други фактори што го обликуваат нашето толкување на погледот, како што се времетраењето на контактот со очите, повторените погледи итн.