А23а, со површина од 3.800 квадратни километри, е двојно поголем од Лондон, а нејзината дебелина изнесува 400 метри. Таа се ослободи од Антарктикот во 1986 година, но набрзо се заглави веднаш до брегот. Поради големата длабочина на оваа санта мраз, нејзиното дно се заглавило на дното на Веделовото Море, дел од Јужниот Океан, каде што остана неподвижна повеќе од 30 години, пишува Би-би-си.

Во 2020 година, ледениот брег почна да се движи кон север, но од пролетта оваа година се вртеше во место, заробена во вртлог од вода во близина на Јужните Оркнејски Острови. Во петокот, Британското Антарктичко истражување објави дека сега се движи кон север.

Д-р Ендрју Мејерс, океанограф, рече:

„Возбудливо е да се види како А23а повторно се движи по долг период на мирување. Заинтересирани сме да видиме дали ќе го следи истиот пат како и другите големи ледени брегови што се одвоија од Антарктикот“.

Експертите предвидуваат дека А23а на крајот ќе го напушти Јужниот Океан и ќе влезе во Атлантскиот Океан, каде што ќе наиде на потопли води. Тоа веројатно ќе предизвика негово распаѓање на помали ледени брегови, кои потоа ќе се стопат.

Д-р Мејерс и неговиот тим истражуваат како ледените брегови влијаат на локалните екосистеми низ кои минуваат. Пред една година, истражувачите собраа податоци од водата околу А23а.

Лора Тејлор, биогеохемичарка и член на екипажот, рече:
„Знаеме дека овие џиновски ледени брегови можат да ги збогатат водите низ кои минуваат со хранливи материи, поттикнувајќи го развојот на богати екосистеми во инаку помалку продуктивни области. Она што сè уште не го знаеме е каква улога тие играат во овој процес имаат големината и потеклото на одредени ледени брегови“, рече Тејлор.