Кога Флавио Рамос е сместен во болничката соба, се борел да земе здив и паѓал во несвест, па неговиот син Артури бил оној кој прв ги забележал телата. Два трупа биле оставени на плочките од подот на болничката соба. До следното утро во собата имало три трупови – Флавио умрел, а повече од месец дена подоцна семејството Рамос се уште не го погребала зошто набрзо по неговата смрт, вели Артуро, болничките власти го „изгубиле“ неговото тело, објави Си Ен Ен.

– Ни треба место на кое можеме да оставиме цвеќе за мојот татко. Нема ништо што може да направиме, вели Артуро.

Флавио Рамос (55) е уште една жртва од коронавирусот во Гвајакил во Еквадор, локација меѓу најтешко погодените со пандемијата во светот. Неговата смрт и исчезнувањето на телото покажуваат како здравствениот систем во вториот по големина град во Еквадор (грубо голем колку Чикадо), колабирал за неколку недели по експлозијата на инфекцијата во март.

Гвајакил бил неподготвен да се соочи со вирусот. Минатиот месец овој пристанишен град со речиси 3 милиони жители дојде на лош глас кога се појавија снимки на кои мртви тела се оставени на градските улици, зошто мртовечниците и погребните заводи беа пренатрупани. Многу семејства во страв од зараза – но и поради неподносливата миризба – ги изнесоа телата на своите сакани надвор.

Тројца лекари од Гвајакил – од кои секој работи во друга болница – опишаа слични сцени во текот на март и април – преполни болници со неподготвен здравствен систем, без шанси навистина да им помогнат на пациентите.

– Немавме каде да ги ставиме, објасни тој.

На една снимка се гледа семејство како го остава телото на својот починат член на паркингот на болницата, не знаејќи што понатаму да прави.

„Се е полно“

Флавио Рамос почнал да чувствува симптоми на болеста во последната недела од март. Последниот ден во месецот неговото дишење толку отежнало што Артуро морал да го одвезе во болница, очекувајќи дека брзо ќе го примат и неговиот татко ќе добие помош. Но кога пристигнал таму, персоналот му рекол дека нивната установа е веќе полна.

Се обидел да го однесе во уште неколку болници и по четири часа возење неговиот татко конечно го примиле во Општата болница Гуасмо Сур, 11. установа која ја поминал тој ден. Артуро се сеќава дека неговиот татко последните часови од животот ги поминал во соба покрај двајца мртви пациенти.

– Двете тела беа на подо. Едното во црна кеса, попрецизно онаа за ѓубре, а другото само лежеше на подот. Никој не се погрижи за нив, истакна тој.

Артуро на 1. април утрото излегол од болницата да купи појадок, а кога се вратил по 15 минути, неговиот татко бил мртов.

Артуро ја опиша болницата како воен фронт, а 38-годишната Ана Марија имала слично искуство. Таа ја донеал својата 67-годишна мајка во локалната клиника зошто имала симптоми на коронавирус. Лекарот и рекол дека нејзината мајка мора да оди во болница зошто има тешко воспаление на белите дробови. Додека стигнале до болницата Лос Сеибос на 26. март, нејзините усни посиниле и едвај одела. Во болницата чекале речиси 24 часа да се отвори место.

– Ми рече ако имам пари да ја третирам дома така и така. Ако ја оствите тука, ќе умре, ми рече сестрата, се присетува Ана Марија.

Ја вратила мајка си дома и изнајмила прватна медицинска сестра. Жената преживеала, но повеќето луѓе во Гвајакил немаат доволно средства за таков третман. Пред Ана Марија да замине од болницата ќерка на друг пациент разговарала со неа.

– Плачеше. Ми рече дека мојата мајка ќе преживее дека имам пари, а таа нема, потресена е Ана Марија.

Официјални лица од администрацијата на претседателот Ленин Морено јавно се извинија поради лошиот одговор на владата на пандемиајта, наведувајќи дека здравството не било подготвено за епидемија со толку голема стапка на смртност.

Според податоците на градските власти во Гвајалил само во март и април од Ковид-19 починале 533 лица. Но владата во истиот период забележала најмалку 12.350 смртни случаи во градот, што е далеку од бројот во истите месеци минатата и предминатата година.

За среќа бројот на смртни случаи во Гвајакил опаѓа. Мерките за социјално дистанцирање делуваа, и додека опаѓа бројот на смртните случаи вниманието се свртува кон пронаоѓањето на оние кои се изгубени. Среде општиот хаос, дезорганизацијата доведе до погрешно поставување и погрешна идентификација на починатите. Многу семејства не можат да се простат од блиските починати членови на семејствата.

Кога Артуро Рамос се вратил во болницата подоцна тој ден кога му починал таткото, ми рекле дека не можат да го најдат неговото тело и единствен начин е да влезе во мртовечницата и сам да ги прегледа неидентификуваните трупови.

– Во мртовечницата телата беа наредени еден врз друг. Влезот во таа просторија беше како во пеколот, опишува Артуро, додавајќи дека труповите биле одвоени на оние кои се идентификувани и оние кои не се.

Тој поминал еден час прегледувајќи ги телата во придружба на еден болничар, кој му рекол да дојде утре да продолжи со потрагата. Во следните 4 дена Артуро прегледал околу 250 трупови, и внатре и надвор од мртовечницата како и во бродските контејнери кои биле поставени надвор за да се изборат со пренатрупаноста.

Си Ен Ен дојде до снимка на која се гледаат контејнерите кај болницата Гуасмо Сур, со тела кои се внатре натрупани во различни кеси. Рамос рече дека само дел од мртовечницата и еден контејнер имале разладен систем.

Предупредување: ВОЗНЕМИРУВАЧКА СНИМКА

– Немав среќа. Никогаш не го најдов, очаен е Артуро.

Проблемот со исчезнатите тела толку се рашири што државниот обвинител минатиот месец покрена истрага за лошто управување со посмртните останки во болничките мртовечници. Официјалните лица се уште не се огласиле за тоа колку точно тела исчезнале. Во меѓувреме покренат е и сајт за сите оние кои трагаат по телата на своите сакани – ако владата има информација за локацијата на труповите тие ќе се појават на екран.

Повеќе од месец дена по смртта на Флавио Рамос, такви информации се уште нема. Артуро минатата недела е тестиран позитивен на коронавирус и се изолираше од остатокот на своето семејство.