ФОТО | Копнеж на авантуристите: Највисоката планина на која досега никој не се искачил
За Бутанците, планинските врвови се повеќе од обична карпа – тие ги претставуваат светите домови на моќните божества и духови, кои влеваат стравопочит…
Препорачано
Со оглед на сета расположлива технологија, превозни средства и ненаситна човечка љубопитност, тешко е да се замисли дека сè уште постојат места во светот на кои човекот не стапнал или сè уште немал можност соодветно да ги истражи. Една таква дестинација е Кангкар Пунсум, планина на границата меѓу Бутан и Кина која е висока 7.570 метри, пишува „Пунуфер“.
Митови и легенди
Недопрените врвови на највисоката планина на која никој не се искачил е копнеж на авантуристите. Бутан, земја позната по своите речиси нереални пејзажи, е дом на овој енигматичен џин. Митови и легенди кои се длабоко вкоренети во културата на Бутан резултираа со одлука со која се забранува искачување на планини над 6.000 метри, со цел да се почитува светоста на овие природни чуда. На овој начин се заштитува планинската средина, како и се одржува мистеријата на овој мистичен регион. За Бутанците, планинските врвови се повеќе од обична карпа – тие ги претставуваат светите живеалишта на моќните божества и духови, што инспирира стравопочит.
Патеката „Трансбутан“
Оваа прекрасна земја е неисцрпна инспирација за љубителите на природата кои доаѓаат таму од многу причини, а една од нив е познатата патека „Трансбутан“ патека што ја користат аџиите, гласниците, војските и трговците со стотици години. До 1960-тите, тоа беше единствениот начин да се патува и да се комуницира низ целата земја. Во својот врв, патеката Бутан имаше значајно социо-економско, политичко и духовно значење, поврзувајќи различни заедници во една нација. Се протега на 403 км помеѓу градовите Ха на крајниот запад и Трашиганг на исток, „Трансбутан“ минува низ 27 гевога (села) и девет џонгкази (области) на Бутан.
Туристите се добредојдени, но…
Бутан е посебен и по еколошката свест на неговите жители, кои не се согласуваат на компромиси кога се работи за природното богатство, па поради тоа има ограничен туризам за да не прерасне во размери што повеќе не може да се контролира. Иако туристите се пречекани со раширени раце, не секој може да си дозволи да ја посети таа земја. Освен за патување, треба да издвоите околу 180 евра за дневница, како и да платите околу 35 евра за виза. Задолжително е и здравственото осигурување. Интересно е и тоа што поради предизвикувачките услови за слетување на меѓународниот аеродром Паро, опкружен со врвови високи и до 5.500 метри, на само неколку избрани пилоти им е дозволено да слетуваат таму со авион.
