Сè поголем број докази сугерираат дека редовното, бавно трчање може да го зајакне срцето, да го намали ризикот од дијабетес тип 2 и да го поддржи имунолошкиот систем и целокупната кондиција многу подобро од брзото трчање.

Истото важи и за други кардиоваскуларни вежби со побавно темпо, како што се пливање, веслање и возење велосипед.

„Бавното трчање станува сè попопуларно меѓу рекреативните тркачи“, изјави за „Дејли мејл“ Ден Гордон, вонреден професор по физиологија на кардиореспираторни вежби на Универзитетот „Англиа Раскин“.

„Поминавме низ лудилото за интервални тренинзи со висок интензитет (HIIT) во последната деценија, и иако не ги оспорувам потенцијалните придобивки од HIIT, една негативна страна е тоа што е предизвикувачки, па затоа е тешко да се навикнете, особено ако не сте фит“.

Побавното, помалку напорно вежбање прави луѓето помалку да се откажуваат, додава Гордон. Тој исто така вели дека има докажани физиолошки придобивки од трчањето на пониско ниво на напор. Ова го покажа данската студија објавена во 2015 година, во која 12 години биле следени 5.000 луѓе. Тие беа поделени во четири групи: оние кои не трчаат (седентарен начин на живот) и оние кои трчаат со лесно, умерено и интензивно темпо.

Тркачите со бавно и умерено темпо имале најниска стапка на смртност од која било причина, додека тркачите со енергично темпо имале слична стапка на смртност како и групата со седентарен живот.

Една теорија вели дека тоа може да се должи на начинот на кој бавното трчање го намалува крвниот притисок во мирување и го зајакнува срцето.

„Во основа, ја подобрува ефикасноста на растот на срцевиот мускул. Ако имате поголем срцев мускул, тој може потешко да се собира. Исто така, ја зголемува големината на коморите во срцето за да може да внесе повеќе крв“, објаснува Гордон.

Бавното трчање ја подобрува и издржливоста, бидејќи можете да трчате подолго со побавно темпо, а тоа го зголемува производството на црвени крвни зрнца, што пак значи дека крвта може да носи повеќе кислород. Овие адаптации на срцевиот мускул не се зголемуваат со тренирање со поголем интензитет.

Друга придобивка од бавното кардио, исто така познато како кардио зона 2 (кога тренирате со 60 до 70 отсто од максималниот пулс), е тоа што телото користи складирани масти за гориво, вели д-р Линдзи Кас, физиолог за вежбање на Универзитетот од Хертфордшир. Затоа, телото не користи јаглехидрати, како што тоа го прави при вежби со поголем интензитет.

Метаболизирањето на мастите е поефикасно и подобро за целокупното здравје. „Ова е поврзано со подобро ниво на гликоза во крвта и го намалува ризикот од дијабетес тип 2“, додава Гордон. „Студиите покажаа дека зголемувањето на VO2 max (капацитет на кислород) и брзината на денот на трката се околу еден процент подобри за спортистите кои вклучуваат побавно трчање во нивните програми за обука“. Ова е значајна конкурентска предност, па не е изненадувачки што повеќето елитни спортисти поминуваат дури 80 отсто од тренинзите во зона 2.