Американскиот музеј за воена авијација е познат по тоа што ја има најобемната колекција на воени авиони во светот. Тој е дом на прототипот на советскиот „Mikoyan MiG-31“, германски „Heinkel He 277“ и „Boeing FY-118G“, авион кој е познат како „Птица грабливка“.

Развојот на подоцнежните авиони започна во 1990-тите, предводени од Мекдонел Даглас и Боинг. Го доби називот „Птицата грабливка“, именувана поради сличноста со вселенското летало Клингон од филмот „Star Trek III: The Search for Spock“,пишува „nationalinterest“.

Тајниот проект траеше од 1992 до 1999 година, а авионот со едно седиште беше наменет за тестирање на стелт-технологии со „ниско набљудување“, како и нови методи на дизајнирање и изградба на авиони.

FY-118G, кој беше тестиран во строго доверливата „Област 51“, прв пат полета во 1996 година и направи вкупно 38 летови, каде што беше искористен за да се утврдат начини како авионите да бидат помалку забележливи на радарот.

Она што е извонредно за леталото е тоа што исто така прв користи „штитник за прикривање“ што го направил невидлив со човечкото око.

Истата технологија сега се користи на „Lockheed Martin F-35 Lightning II“.

Точно, каде е развиена стелт-технологијата е нејасно, но постојат шпекулации дека можеби е добиена во Розвел кон крајот на 1940-тите, а нејзината употреба останува контроверзна поради тоа што е забранета за употреба како дел од Договорот од Алџерон.

Програмата „Птица грабливка“ потврди нови начини за дизајнирање и изградба на авиони користејќи големи композитни структури од едно парче, како и компјутеризиран дизајн и склопување на „виртуелна реалност“ и алатки за еднократна употреба. Има максимална брзина од 300 милји на час и достигнува максимална висина од 20.000 стапки.

Трајното наследство на птицата грабливка беше неговата способност да демонстрира напредок во „невидливите“ концептите, особено контролните површини „без празнини“ кои беа развиени да се вклопуваат непречено во крилата за да се намали видливоста на радарот, додека влезот на моторот беше целосно заштитен.

Понатаму се забележува дека е првиот авион што користел проѕирни алуминиумски прозорци, кои нуделе поголема цврстина од стаклото со многу помала тежина.

И покрај неговите иновативни карактеристики, програмерите на YF-118G користеа одредена технологија за да ги намалат трошоците, а истовремено да го забрзаат производството.

Тоа вклучуваше опрема за слетување адаптирана од авионите на „Beach King Air“ и „Queen Air“, додека за компјутерот на бордот беше користен „Commodore 64“ кој работи на „Microsoft Flight Simulator II“.

Воздухопловните фирми ја донираа единствената птица грабливка YF-118G на музејот во 2002 година, а таа е изложена од 2003 година.

Како и да е, поради употребата на невидливиот заштитниот штит, посетителите мора да носат специјални очила за да можат да го видат.