Со бунтовен и силен дух,  Лео Долорес Поповиќ тргнува многу стереотипи и крши бариери.

Лео Поповиќ ака Долорес е актер, музичар и бунтовник со причина од Скопје. Желбата за музичка кариера и глума се раѓа меѓу четирите ѕида од неговата соба, во која доаѓа до израз неговата дарба.
„Голтајќи“ ја секоја книга што ќе му се најде на патот и длабоко фасциниран од идејата да талка низ страниците, како што вели, уште на неполни 6 години сфаќа дека актерството би му овозможило да живее повеќе животи отколку што може еден човек да издржи.

Со поддршка од двајцата родители во својот сон да стане уметник, завршува средно образование во музичкото училиште „Илија Николовски – Луј“, по што дипломира во отсек актерска игра на Факултетот за Драмски уметности.

Актерството му дозволува да живее безброј животи, му помага да биде комфорен во отелотворувањето на машките ликови, иако тој самиот вели дека нема ништо против глумењето женски ликови, бидејќи неговата животна улога како Долерес ја толкувал толку време, што новопронајдениот комфор во машката родова експресија му дошло како нешто сосема природно. Во 2021 година, јавно обелоденува дека е квир-лице.

Лео, пред сè, се идентификува како човек што не се придржува до родовите правила, а актерството како етикета за која смета дека му дозволува да биде надвор од рамките на хетеронормативните стандарди на маж и жена.

„Да, уметничкото име ми е Долорес, затоа што мислам дека кога ја имаш таа чест да си роден со име што е толку силно, треба да измислиш име да е толку уметничко, па нема да ти текне. Меѓутоа, не сум само Лео, легално сум Лео Долорес Поповиќ, затоа што вон тоа, дека ми е уметничко име, исто така Долорес е дел од мене и јас не би сакал никогаш да ја напуштам“, вели Лео за „Слободно со Агнеса“.

Лео преферира театар како жива материја која расте со секоја нова изведба и чија убавина лежи во тоа што публиката може да ја слушне како дише во темпо со него. Свири флејта, пијано и укулеле, а моментално учи и гитара. Школуваниот вокал му дозволува да ги прошири своите актерски способности, па така завршува во многубројни проекти во кои го позајмува гласот, како едукативната програма за деца „Коцки со броеви“, во кои освен играњето девет ликови, исполнува и музички нумери, а особено се гордее со фактот дека мошне мали деца растат со неговиот глас, пеејќи ја најавната шпица на серијалот за деца „Зоки Поки“.

„Театарот е толку жив и сè е толку природно и толку нормално и толку нема граници… Во театарот, без разлика на твојата родова експресија, твојот идентитет, ти како жена можеш да играш маж, и ти како маж – да играш жена. И актерот може да биде сè и треба да е способен да биде сè“, вели Лео.

Вон интимата на текстовите што сам ги пишува, бара совршенство од секоја нова креација, кога станува збор за издавање нова музика по успехот на „Open waters“, која беше искористена како песна на филм во „Преекспонирано“ во режија на Елеонора Венинова.

„Музиката е поинтимна и во музиката сум сам, и сум само јас, и не ѕвони телефонот, и не е важно колку е часот, и не е важно како се чувствувам…“, вели Лео.

Во слободно време е борец за правата на квир-заедницата, се губи во поезијата на Оскар Вајлд и во класиците на Џејн Остен и Емили Бронте, шета со слушалки во кои живеат неговите другари од детството, пишува поезија и гледа хорор-филмови.

Како актерско достигнување, покрај двата долгометражни филмови („Јавачи на коњи“, во режија на Марјан Гавриловски, и „Убиј ги децата прво“, во режија на Димитар Оровчанец), и еден во најава за кој вели дека е сè уште тајна, многубројни претстави на независната театарска сцена, меѓу кои, наградуваната „Кенди“ во режија на Тамара Стојаноска, а во продукција на театар „Златен Елец“, како омилена и најинтимна ја издвојува монодрамата „Пингвинот“, авторски проект, „бебето“ на Лео и Тамара.

Како борец и еден од првите транс декларирани актери со Македонија, Лео го живее животот чувствувајќи се добро во својата кожа. Со порака за сите што се борат и се во транзиција на самопронаоѓање:

„Сè потекнува од себе и како тоа тебе ти е удобно со себе. Значи, не можеш да очекуваш другите да ти направат да ти биде удобно. Треба со себе да си начисто, а за да бидеш со себе начисто, мораш да прифатиш само една многу главна работа, дека нема правила и нема време, и никој не може да ти диктира како се чувствуваш, и како ќе се викаш, со кои заменки, и во кого ќе бидеш вљубен, во врска и со што ќе ти биде удобно“, порачува Лео за „Слободно со Агнеса“.

 

Проследете го целото интервју со Лео Поповиќ…