Истражувачите ја обучиле вештачката интелигенција со скенирање на повеќе од 10.000 очи и сега може да процени кои пациенти со заболени рожници имаат потреба од итен третман, соопшти Европското здружение на хирурзи за катаракта и рефрактивни хирурзи.

За некои пациенти со кератоконус (болест на рожницата), доволно е да се третира болеста за да се спречи нејзино напредување, додека за други е неопходен итен третман за да се спречи трајно губење на видот. Вештачката интелигенција ќе игра важна улога во иднина во зачувувањето на видот, намалувањето на бројот на трансплантации и преобликувањето на грижата за очите, пренесува „Тајунг“.

Студијата презентирана на 43-от Конгрес на Европското здружение на хирурзи за катаракта и рефрактивни хирурзи ги презентираше резултатите од истражувањето.

Истражувањето се фокусираше на луѓе со кератоконус, оштетување на видот кое генерално се развива кај тинејџери и млади возрасни и има тенденција да се влошува во зрелоста.

Болеста зафаќа до 1 од 350 луѓе.

Во некои случаи, состојбата може да се контролира со контактни леќи, но во други брзо се влошува и ако не се лекува, на пациентите може да им биде потребна трансплантација на рожница.

Во моментов, единствениот начин да се утврди кој има потреба од третман е да се следат пациентите со текот на времето.

Истражувачите користеле вештачка интелигенција за да ги евалуираат сликите од очите на пациентите, во комбинација со други податоци, и успешно да предвидат кои пациенти имаат потреба од итен третман, а кои можат да продолжат да се следат.

Студијата ја спроведе д-р Шафи Балал и неговите колеги од Мурфилдс Очна болница NHS Foundation Trust во Лондон и Универзитетскиот колеџ во Лондон (UCL), Велика Британија.

Балал објасни дека кај луѓето со кератоконус, рожницата – предниот прозорец на окото – се испакнува нанадвор.

Кератоконусот, рече тој, предизвикува оштетување на видот кај млади пациенти на работоспособна возраст и е најчеста причина за трансплантација на рожница во западниот свет.

„Третманот наречен „вкрстено поврзување“ може да го спречи напредувањето на болеста. Кога се прави пред да се развијат трајни лузни, вкрстеното поврзување често ја спречува потребата од трансплантација на рожница. Сепак, лекарите во моментов не се во можност да предвидат кои пациенти ќе напредуваат и ќе бараат третман, а кои ќе останат стабилни само со набљудување“, рече Балал.

Ова значи дека пациентите имаат потреба од често следење во текот на многу години, а вкрстеното поврзување обично се прави откако веќе ќе се случи прогресија.

Студијата вклучи група пациенти упатени во Мурфилдс Очна болница NHS Foundation Trust за проценка и следење на кератоконус, вклучувајќи скенирање на оптичка кохерентна томографија (OCT) на предниот дел од окото за да се испита неговата форма.

Истражувачите користеа вештачка интелигенција за да проучат 36.673 OCT слики од 6.684 различни пациенти, заедно со други податоци за пациентите.

Алгоритмот на вештачката интелигенција беше во можност точно да предвиди дали состојбата на пациентот ќе се влоши или ќе остане стабилна користејќи само слики и податоци од првата посета.

Користејќи вештачка интелигенција, истражувачите беа во можност да ги сортираат две третини од пациентите во група со низок ризик, на која не ѝ беше потребен третман, а другата третина во група со висок ризик, на која ѝ беше потребен брз вкрстен третман.

Кога беа вклучени информации од втората посета на болницата, алгоритмот беше во можност успешно да категоризира до 90 проценти од пациентите.

Балал рече дека студијата покажала дека вештачката интелигенција може да се користи за да се предвиди кои пациенти имаат потреба од третман, а кои можат да продолжат да бидат следени.

„Ова е прва студија од ваков вид што постигнала ова ниво на точност во предвидувањето на ризикот од прогресија на кератоконус од комбинација на скенирања и податоци за пациентите, користејќи голема кохорта на пациенти следени две или повеќе години. Иако оваа студија беше ограничена на користење на еден специфичен OCT уред, методите на истражување и алгоритмот за вештачка интелигенција што се користеа може да се применат на други уреди“, рече Балал.

Тој нагласи дека алгоритмот сега ќе помине низ понатамошно тестирање на безбедноста пред да се имплементира во клиничка средина.

„Нашите резултати би можеле да значат дека пациентите со кератоконус со висок ризик ќе можат да добијат превентивен третман пред да се влоши нивната состојба. Ова ќе спречи губење на видот и ќе ја избегне потребата од трансплантација на рожница со поврзаните компликации и товарот на закрепнување. Пациентите со низок ризик ќе избегнат непотребно често следење, ослободувајќи ги здравствените ресурси“, рече Балал.