Првата заедничка изложба на тројца македонски визуелни и мултимедијални уметници обединети во Уметничка група „Три“ е со наслов „Зошто не сега…?“ и ќе биде отворена на 17 февруари, во 19 часот, во МКЦ во Скопје.

Новооснованата уметничка група „Три“ ја сочинуваат тројца еминентни и етаблирани македонски визуелни и мултимедијални уметници м-р Страхил М. Петровски, д-р Лазе Трипков и м-р Ангел Коруновски, кои со својата различност и визуелен пристап во творештвото решија да се обединат и заеднички да делуваат на македонската ликовна сцена како група автори.

Проектот „Зошто не сега…?“ е евокативно истражување на контрасти, медиуми и уметнички потенцијал на монохроматското. Во срцето на уметничкото изразување лежи меѓусебната игра на контрасти, каде што разликите го обликуваат наративот на заедничката визија. „Хроматски контрасти: сенки, отсуство и рефлексија“ ги обединува тројцата македонски уметници, чии дела ги истражуваат монохроматската, црната и димензиите на апстракцијата.

Оваа тријада на медиуми, стилови и перспективи се спојува за да ги осветли длабоките начини на кои отсуството и присуството можат да ја обликуваат нашата перцепција за реалноста. Во нивните уникатни пристапи кон црното како доминантна сила, овие уметници поставуваат убедливо прашање: зошто да чекаме да се вклучиме во длабоките можности на сегашниот момент?

Страхил М. Петровски: „Сенките…/ Светлината…“

Страхил М. Петровски преку своите светло-темни композиции-формации составени во голема просторна инсталација ја доловува минливата убавина на урбаните сенки во дваесетина дела (слики и објекти, во период од 2016 до 2025 год.) работени во комбинирана техника, на платно, филц, дрво и (не)сликарски материјали. Секоја слика/објект, поединечно или во групација ја открива невидената кореографија на барокно-ренесансната светлина и темнина во секојдневните физички и ментални простори и форми, нивните сенки, архитектонски и апстрактни и на моменти еформелистички и калиграфски линии, дамки, потези, форми / (не) форми… поделени од сончевата светлина, ефемерните форми на движење, статичност или замрзнатост на одредени моменти.

Делата на Петровски нѐ повикуваат да се соочиме со минливата природа и да го перципираме светот околу нас, од еден поинаков агол на гледање. Прашањето: „Зошто не сега…?“ резонира во неговите слики, објекти и инсталации и нѐ „принудува“ да го видиме она што инаку би можеле да го занемариме и пропуштиме во одредени моменти од нашето битисување.

Ангел Коруновски: „Црната бездна“

Монохроматските црни слики на Ангел Коруновски навлегуваат во празнината како место на можност и длабочина. Неговите дела се минималистички, но богати, секое платно открива суптилни текстури, градации на тонови и тивок интензитет кој е длабоко медитативен.

Уметноста на Коруновски ги предизвикува гледачите да се соочат со прашањето „Зошто не сега…?“ како покана за пауза, за задржување и за вклучување во емоционалната тежина на сегашноста. Во неговото црно, нема празнина, туку бесконечен пејзаж на контемплација.

Лазе Трипков: „Рефлексии во геометријата“

Десетте геометриски илустрации на Лазе Трипков даваат остар контрапункт на органските форми на Петровски и текстуралните истражувања на Коруновски. Со прецизност и симетрија, неговите дела ги трансформираат линиите и формите во рефлексии на рамнотежа и ред. Сепак, дизајните на Трипков не се статични – тие вибрираат со енергија што зборува за итноста на сегашноста. Неговите композиции се визуелен потсетник дека структурата и спонтаноста можат да коегзистираат и дека „Зошто да не сега…?“ е повик да се прифати хармонијата и во мислата и во делувањето.

– Црното, како обединувачки елемент, станува камен-темелник на оваа изложба – заеднички јазик преку кој секој уметник комуницира различни идеи. За Петровски, црната боја претставува сенки во движење; за Коруновски тоа е длабочината на интроспекцијата; за Трипков е платно за прецизност и јасност. Заедно, нивните дела го предизвикуваат поимот црно како отсуство, трансформирајќи го во богат спектар на емоции, текстура и форма.

Насловот „Зошто не сега…?“ одекнува низ изложбата и како прашање и како предизвик. Зошто да не се вклучите со ефемерните сенки на нашите градови? Зошто да не ја прифатите емоционалната длабочина на интроспекцијата? Зошто да не размислуваме за структурата и убавината на светот околу нас? Овие дела нè поттикнуваат да го искористиме моментот и да го откриеме длабокото во сегашноста.

„Зошто не сега…?“ не е само изложба; тоа е искуство – динамична средба со три перспективи на времето, присуството и перцепцијата. Нè повикува да се движиме подалеку од набљудувањето, да станеме учесници во тековниот дијалог помеѓу минливото и трајното, апстрактното и опипливото – образложува д-р Лазе Трипков.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 268, во печатеното издание на весникот „Слободен печат“ на 15-16.2.2025)