Турскиот театар во Скопје на 13 декември, на малата сцена во Театар „Центар“ (Театар Комедија), премиерно ја изведе претставата „Слепци“ во режија на Ќендрим Ријани. Претставата е поставена според текстови од делата „Слепци“ на Морис Метерлинк и „Погубни идентитети“ на Амин Малуф.

– Ова е спој на две литературни идеи, како што се делата на М. Метерлинк и А. Малуф. Единаесет слепи ликови, фрлени во просторот, се трудат да го најдат патот, да се вратат назад. Но, одвреме-навреме тие се оттргнуваат од физичката слепост и влегуваат во лавиринтите на потрагата по самите себеси. Притоа, одново доживуваат моменти од нивниот живот. Овие ликови ќе ве натераат да живеете заедно со нив, да си поставите прашања, но и да најдете одговори за убавината на физичките и идентитетските различности на сите живи суштества кои живеат во овој заеднички свет. Свет, каде различноста е токму најубавата страна на привремениот живот што го живее секој човек – посочува режисерот Ќендрим Ријани.

Главна порака на претставата е рушењето на политичките, верските, етничките и сите други возможни бариери кои ги разделуваат луѓето. Режисерот Ријани, кој веќе е познат по користењето на неконвенционален театарски простор, притоа рушејќи ја бариерата помеѓу актерите и публиката, во Турскиот театар наоѓа плодна почва за реализација на својата идеја. Во средина каде што се зборуваат повеќе јазици и претставата се подготвува со употреба на турски, македонски и албански јазик, тој успева да воспостави заедничка точка на разбирање и пораката ја заокружува со идеална, безвременска љубов.

Во колективната игра, која е уште една специфика на режисерската работа на Ријани, учествуваат Џенап Самет, Хакан Даци, Јеткин Сезаир, Сузан Акбелге, Фунда Ибрахим, Несрин Таир, Слаѓана Вујошевиќ, Емине Халил, Зубејде Али, Инес Радончиќ и Един Јакуповиќ.

Во драмските предлошки суптилно се вметнати документарни монолози на актерките и актерите, кои своите лични животни искуства ги споделуваат со публиката како примери на нетолеранција, но и како поука за вистинските вредности на (со)животот.

Во претставата се користи фантастична музика од Емрах Џемаили, а на повеќеслојните костими работеа Медина Хоџа и Маја Ѓуреска.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 261, во печатеното издание на весникот „Слободен печат“ на 21-22.12.2024)