Историчарот и судски вештак во одредени случаи пред Хашкиот трибунал, Кристијан Нилсен, денес оцени дека просторот на поранешна Југославија се соочува со еден вид „колективна конкуренција во масовни злосторства“, додавајќи дека сите злосторства се ужасни и дека нема причина терминот геноцид да се става на „врвот на некоја митска пирамида“, пренесува Н1.

„Ова не се Олимписки игри, нема златен медал за геноцид. Постојат некои апсурди засновани на некои примери што ги земале од историјата, дека тие засекогаш ќе имаат некаков посебен статус поради нивниот статус на жртви на геноцид“, изјави Нилсен за новинарите во Белград, како гостин на Центарот за хуманитарно право.

Тој истакнува дека болката на мајка која изгубила дете не е поголема само затоа што нејзиното дете е убиено во нешто што е дефинирано како геноцид.

„Имаме апсурдни ситуации и прашања – зошто жртвата од Приједор, од Вуковар, од Косово е помалку важна од жртвата од Сребреница? Проблемот е и тоа што имаме некои националисти во Хрватска и Србија кои велат: „Убивме 50.000 луѓе, но тоа не е дефинирано како геноцид. Тогаш одлично, тогаш не мора да сме извршиле злосторства“, рече Нилсен.

Од друга страна, тој го смета и за проблематичен фактот што некои политичари мислат дека признавањето на геноцидот како казна доаѓа со губење на некои права, па дури и суверенитет. Тој го наведе Милорад Додик како пример.

„Тој постојано изјавуваше дека со признавањето на геноцидот, Република Српска би го ризикувала правото на Република Српска да постои. Измислица, нема логика во тоа тврдење. Имаме држави, пред сè, ја имаме Германија, која до ден-денес признава дека извршила геноцид врз Евреите за време на Втората светска војна. Никој во светот не бара Германија да не постои“, истакна Нилсен.

Тој верува дека Германија е посилна како општество поради нејзиното справување со минатото.

„Мислам дека сите земји би биле посилни доколку имаа такво справување со минатото“, рече Нилсен.