Кога ќе помислите на јачмен, прво што најверојатно ќе ви падне на ум е пивото. И тоа не е погрешно, јачменот е една од главните состојки во многу пива, но ова древно жито заслужува многу поголемо внимание во кујната.

Јачменот е едно од најстарите култивирани житарки во светот. Се користел пред повеќе од 10.000 години и се одгледувал во Месопотамија и древен Египет. Бил толку важен што античките Грци го користеле како основна храна за спортистите, а Римјаните им го давале на своите легионери.

Меѓутоа, во средниот век, јачменот се сметал за храна за сиромашните, додека пченицата била „за господата“.

Олупениот јачмен (каша од јачмен) најчесто се користи во исхраната, бидејќи се готви побрзо и е помек за јадење. Јачменот е богат со растителни влакна, особено бета-глукани, за кои е познато дека помагаат во намалувањето на холестеролот и регулирањето на шеќерот во крвта. Покрај тоа, содржи и солидна доза на протеини, железо, селен и магнезиум.

Друга предност е што е одличен „носител“ на вкус за супа и сокови од зеленчук, што го прави идеален за чорби и летни јадења. А кога е зготвен, може да се чува во фрижидер неколку дена и останува подеднакво вкусен, можеби дури и подобар.

Јачменот преживеал илјадници години со причина, евтин е, заситува, богат е со хранливи материи и добро оди со зеленчук, месо и летни рецепти кои се готват однапред и се јадат со денови.