Економскиот развој може да се опише како економски циклус кои се повторува одново и одново. Се заснова на претпоставката дека развојот се одвива во периодични фази: по експанзијата на економијата (подем), следува бум, проследен со пад (рецесија), кој кулминира со економско дно (депресија). Потоа циклусот започнува повторно.

Царините, контрацарините, трговските спорови, стравот од глобална рецесија е повторно присутен. Но, што точно е рецесија? Можеби има и свои добри страни, пишува анализата на ДВ. По дефиниција, рецесија се јавува кога економијата, односно економското влијание, се намалува. Економската сила обично се мери врз основа на развојот на бруто домашниот производ (БДП). БДП ја претставува вредноста на сите услуги и стоки произведени во даден период. За да се разберат рецесиите, корисно е да се разгледаат економските циклуси. Генерално, таков економски циклус може да заврши за 3 години, но може да трае и 60 години.

Фаза на експанзија: Во оваа фаза, економијата расте. Производството и вработеноста растат, стапката на невработеност опаѓа. Бизнисите и потрошувачите се оптимисти, инвестираат повеќе и трошат пари за потрошувачка. Зголемената побарувачка пак го зголемува производството, се вработуваат повеќе луѓе и така натаму. Врвен економски раст: Во одреден момент, економијата е на врвот на економскиот циклус. Во тоа време, производствените капацитети на компаниите беа целосно искористени. За да ја задоволат побарувачката, компаниите мора да изградат нови објекти. Овие инвестиции ги зголемуваат цените, а инфлацијата расте. Во текот на оваа фаза, се појавуваат симптоми на „прегревање“. Во оваа фаза е можна интервенција на централната банка, што би ја „оладило“ економијата преку зголемување на каматната стапка. Економски пад (рецесија): Економскиот раст забавува или дури станува негативен. Потрошувачите не можат да си дозволат повисоки цени, а потрошувачката е намалена. Во оваа фаза, инвестициите и потрошувачката се намалуваат. Складиштата се преполни. Компаниите банкротираат. Невработеноста повторно расте. Зголемената неизвесност ја намалува довербата на потрошувачите, што дополнително ја забавува економската активност и потрошувачката.

Надир (депресија): Економијата на крајот ја достигнува најниската точка од деловниот циклус со ниска економска активност. Невработеноста е висока, а производството е ниско. Ова ги намалува цените и каматните стапки, што пак може да ги стимулира инвестициите и потрошувачката, што полека ѝ помага на економијата да го врати моментумот. Официјално, таканаречената техничка рецесија се јавува кога БДП опаѓа два последователни квартали во споредба со претходните квартали, објаснува Н1 Хрватска.