Дипломирала композиција на Факултетот за музичкa уметност во Скопје, магистрирала на ZHdK во Цирих, Швајцарија. Автор е на камерна, соло, оркестарска, симфониска и хорска музика, како и на музика за филм, театар, танц и мултимедијални проекти.

Дарија Андовска може да се пофали со импозантно портфолио – од творештво до награди и признанија. Секогаш има нешто актуелно што го твори во моментот или, пак, некое нејзино дело се изведува некаде низ светот.

Нејзините дела се изведувани на реномирани фестивали и концерти во Македонија, Бугарија, Србија, Грција, Црна Гора, Босна и Херцеговина, Белгија, Кина, Хрватска, Словенија, Швајцарија, Италија, Германија, Грузија, Грција, Франција, Англија, Ирска, Данска, Шведска, Шпанија, Норвешка, Унгарија, Украина, Азербејџан, Австрија, Јапонија, Албанија, Русија, Турција, Мексико, Малта, Канада, Полска, Романија, Ерменија, Турција, САД.

Член е на меѓународни жирија, раководител на мастеркласови и работилници, лауреат на меѓународни и домашни конкурси за композиција, филм и театар, сопственичка на многубројни престижни награди. Двократна добитничка e на наградата „Виртуоз“ во 2013 и 2015 година, за најдобар композитор во Македонија, сопственичка е и на наградите „Истакнат уметник на Град Цирих – Композитор“ за 2014/2015 и „Панче Пешев“ 2018, која Сојузот на композитори на Македонија ја доделува за највисоко достигнување од областа на музичкото творештво.

Андовска, меѓу другото, работи како редовен професор на Факултетот за музички уметности, како и на Факултетот за драмски уметности во Скопје.

Овој пат Дарија ни раскажува како изгледа едно нејзино деноноќие.

„Ниту еден ден не ми е налик на некој друг, уште помалку на претходниот ден. Тоа може да биде малку фрустрирачки за луѓето во околината, па и за мене, бидејќи немам фиксен биоритам ни рутина.
Бидејќи сум ноќна птица и најубаво работам во мирот и тишината на мракот, кога сите спијат (па и социјалните мрежи тихуваат), вообичаено не станувам рано, освен ако не станува збор за неодложна или работна обврска.

Денот задолжително почнува со голема шолја кафе, не појадувам. Прегледувам електронска пошта и пораки, одговарам, читам вести (будно ја следам политичката ситуација во Македонија, во соседството и во светот), а потоа веќе може активно да го зграпчам денот.

Секој ден носи различни обврски, некогаш планирани, некогаш не.

Доволно сум флексибилна брзо да се адаптирам за да одговорам на предизвиците и изненадувањата, но обврските кон студентите на ФМУ и ФДУ се секогаш приоритетни и со прецизен распоред.

Планирањето на содржината на часовите, според веќе определената наставна програма, зависи од капацитетот на секоја генерација, па се трудам да одговорам на нивните интереси и барања, а и да ги натерам колку можат повеќе да инвестираат во себе и своето знаење.

Она на кое инсистирам е да не се доцни на час. Сите часови ми почнуваат точно навреме, затоа што го почитувам и туѓото и своето време – тоа е најдрагоценото нешто што го имаме и е неповратно.

Редовно со себе носам книга, за ако треба да чекам, да не проаѓа времето бесполезно.

Не возам, најчесто се движам пеш, па често можете да ме сретнете низ град со слушалки, кои на шега ги викам „моето превозно средство“ – слушам музика, поткастови, аудиокниги, учам нов јазик, разговарам на телефон додека одам од една точка до друга.

Ако налетам на некој, кому му треба помош, било човек или куче, маче, колку што можам и знам – помагам.

Неизоставен дел од денот ми се прошетките со Страшо (куче) и играта со Милица (маче), како и шоуто од заедничка игра, кое секоја вечер ни го приредуваат.

Во периодов интензивно работам на нова композиција за глас, флејта, гитара и фиксен медиум, „Ocean in a drop“, која ќе има своја премиера во мај, а од Скопје ќе прошета во Чешка, Сан Марино и Франција заедно со француско-македонското Дуо Солипс, Гонце Богоромова-Краповски и италијанскиот композитор Масимилијано Месери, по што следува работа на еден долгометражен документарен филм, две претстави и уште две нови композиции.

Освен тоа, тука се пробите со Трио Триптих (Марија Вршкова, Сара Пројковска, Елена Атанасовска) кои заедно со к. г. Васил Михаил подготвија светска праизведба на мојот циклус „Враќање“ за 30 прсти (Тешкото, Починка, Везилка) инспириран од поезијата и напишан во чест на Блаже Конески, а посветен на Трио Триптих за 45. издание на фестивалот Денови на македонска музика.

Ќе чекам и моите драги пријатели, Icarus vs Muzak ensemble, да ми пренесат како поминала нивната изведба на мојата композиција DOrMIrNO на фестивалот MantovaMusicа во Италија.

Треба и да одлучам, според обврските и временскиот теснец, на која од априлските репризи на претставата „Мајсторот за спомени“, за која ја пишував музиката (Артопија, МКЦ, режија Јане Спасиќ) ќе појдам повторно.

И покрај интензивниот распоред, гледам да не изостанувам од часовите Шиноби Таисо (јапонска јога) кај моите другари нинџи од Буџинкан Македонија, каде што сум трипати неделно.

Во целата хектичност и на овој период и општо, се трудам секогаш да имам време за мојот сопруг, да си го раскажеме денот, да споделиме мислења за тековните случувања, а вечерната прошетка со Страшо е заедничка. Тој е мојата најголема поддршка, критичар (ги слуша сите композиции уште кога се во зародиш) и најдобар другар, кој ме разбира и кога јас не се сфаќам себеси.

Кога сум послободна, неколку часови од денот се задолжително одвоени за готвење дома – навистина сакам да готвам и да експериментирам (не знам рецепти), особено за драги луѓе. Кога се кнап периоди, се случува и првпат да јадам во 21 или 22 часот.

Сакам да излезам и да се забавувам, со преференца на места каде има рок-музика и до ден-денес знам да заглавам со пријателите до раните утрински часови. Барем еднаш во неделата гледам нов филм. И секако, доколку во денот има натпревар, ракомет или фудбал, јас сум на трибините или пред ТВ-приемникот, особено ако станува збор за македонската репрезентација или РК Вардар.

Во текот на денот мора и да се најде време за драги луѓе, па макар и само кратка преписка на некоја од комуникациските мрежи, да се скрши два реда муабет. Исто како само да сум им пишала „те сакам“ и ништо повеќе.

Денот, т.е. вечерта завршува со медитација – една од најздравите навики што ги имам.“