Јохан Волфганг Гете (роден на денешен ден во 1749 година) бил германски писател, политичар, поет, научник и филозоф. Тој е еден од најистакнатите книжевни имиња на европскиот неокласицизам и романтизам на крајот на 18. и почетокот на 19. век, а својата книжевна слава ја стекнал до својата 25. година, пишува „Култивиши се“.

Покрај успехот на разни полиња, не му недостасувале ни жени во животот. Сите тие на него оставиле длабока трага и сите во различни периоди биле дел од неговото книжевно творештво.

Кога наполнил 16 години, татко му го испратил да студира право во Лајпциг. Неговата прва бесмртна љубов е Ана Катарина Шонкопф. Гете ѝ посветил 15 песни и четири приказни. Со месеци се борел за нејзиното внимание кое на крај и го добил. Сепак, врската траела кратко. Ана и Гете биле од различни општествени кругови, па нивните родители бил против нивната врска и потенцијален брак. Освен тоа, Гете бил премлад за Ана. Таа имала 19 години, а тој 16. Кога Ана го напуштила и се омажила за друг, Гете паднал болен. Покажувал знаци на депресија и туберколоза и поради тоа морал да го напушти Лајпциг и да се врати дома.

Тој се опоравувал од првата љубов една година и шест месеци, пред да може да продолжи со студирањето. Тој ги продолжил студиите, но во Стразбур. Таму се заљубил во Фредерика Брион. Меѓутоа, таа врска траела околу една година и тој ја напуштил исто како што Ана го напуштила него. Тој се вратил во Франкфурт додека Фредерика останала со скршено срце. Фредерика никогаш не се омажила. Тој заради неа долго време чувствувал грижа на совест. Ова чувство толку долго траело, што тој и во длабока старост се сеќавал на неа и ја украсувал со ореолот на најчиста поезија во „Dichtung und Warheit“. Во завршните акорди на Фауст, таа е претворена во Гретен, пример за прошка и женственост која го прима Фауст односно Гете во светлоста на вечниот живот.

Во 1772 година, на некој бал, Гете ја запознал Шарлота Баф, која имала 23 години. Во тој момент се родила една невозможна љубов. Шарлота била верена за Кристијан Кестнер уште од 1768 година. Сепак, Гете не престанал да ѝ се додворува, па дури еднаш и ја бакнал. Овој љубовен триаголник го инспирирал, па така Шарлота станала бесмртна благодарение на Гете, бидејќи таа е инспирацијата за ликот Лота од романот „Страданијата на младиот Вертер“, приказна за несреќната љубов на еден млад човек. Романот излегол во 1774 година и станал едно од неговите најуспешни дела. Тоа е, всушност, и периодот кога тој станал навистина популарен и успешен. Луѓето почнуваат да се облекуваат како Вертер, а се забележал и пораст на самоубиства по издавање на книгата и ова е причина поради која книгата била забранета во Англија.

Гете, сега веќе успешен во својата работа, ја запознал Ана Елизабета „Лили“ Шонеман. Лили била преубава девојка која имала 16 години и која потекнувала од богато банкарско семејство. Сега кога веќе е познат, Гете важел за добра прилика и сѐ било поинаку од времето кога живеел во Лајпциг. Лили и Гете направиле веридба, но по неколку месеци Гете ја раскинал веридбата затоа што се чувствувал непријатно во нејзините кругови и не сакал да се врзе. Токму тогаш добил повик од војводата Карл Август во Вајмар. Секако, тој ја прифатил поканата, војводата одлично го примил и му дал одлично место во државната служба, луксузна куќа и благородна титула и во тој момент тој станал Јохан Волфганг фон Гете. Во тој период ги создал познатите стихови „Кој јава толку доцна низ ветерот и ноќта“, односно баладата „Баук“.

Следна, а некои велат и најголемата љубов на Гете, била Шарлота фон Штајн. Шарлота целосно се разликувала од типот на жени во кои тој обично се вљубувал. Ладната дворска дама била седум години постара од него, мајка на седум деца и многумина велат дека за време на нивната врска дошло до само еден единствен бакнеж. Нејзиниот сопруг Хосијас фон Штајн (најверојатно) не реагирал на додворувањата на Гете, затоа што браковите во тие кругови најчесто биле од економска и финансиска природа. Врската пукнала во 1786 година, кога Гете тргнал на пат низ Италија, а кога се вратил немало некои надежи дека може да се поправат работите. Сепак, многумина велат дека оваа врска била само параван кој ја криел вистинската љубов и чувства кои Гете ги негувал кон војвотката Ана Амалија.

По патувањата, тој се вратил во Вајмар. Гете веќе не бил толку млад и почнал врска со куќната помошничка Кристијана Вулпијус. Таа му била невенчана сопруга и од тој „брак“ се родило и неговото единствено дете, синот Август. Гете со неа имал уште четири други деца, кои умреле многу рано. Општеството ја отфрлало, па така таа била врзана само за куќата. Тоа се сменило кога после 18 години конечно се венчале, во 1806 година. За време на оваа врска се создале „Римските елегии“ – најбезгрижните и најеротските стихови на Гете.