Протеинот е важен макронутриент, но не сите диететски извори на протеини се исти.

Конзумирањето на еднакви порции животинска и растителна храна богата со протеини, како што е предложено со упатствата за исхрана за Американците, доведува до различни нивоа на биорасположивост на есенцијалните амино киселини (ЕАК) и кај младите и кај постарите луѓе, пишува „Сајтек дејли“ (SciTech Daily).

Научниците од Универзитетот Пердју велат дека конзумирањето на две референтни порции животински протеини обезбедува поголема биорасположивост на есенцијалните амино киселини отколку конзумирањето идентична количина на протеини од растително потекло. Протеинскиот квалитет на храната, односно содржината на ЕАК во оброкот, е главниот фактор за одредување како телото користи амино киселини за да ги изгради мускулите и целото тело.

Насоките за исхрана за Американците ја нагласуваат потребата да се јаде разновидна храна врз основа на референтни порции со слична хранлива содржина. Една референтна порција е еднаква на 28 г месо, едно цело јајце, 60 г грав или 14 г ореви.

Д-р Вејн Кембел, главен истражувач на студијата и професор на Катедрата за нутриционистички науки на Универзитетот Пердју, вели дека не е јасно како упатствата наведуваат дека овие протеински намирници се еднакви и имаат „слична хранлива содржина“.

Тој додава дека протеинската храна се разликува според нивната енергетска и нутритивна содржина, што ги вклучува и количината и составот на протеините. Покрај тоа, нема доволно податоци за тоа како воведувањето на еднакви референтни порции протеинска храна од различно потекло во составот на мешан оброк влијае на способноста на телото да вари и користи протеини.

Ова е особено важно за луѓето кои не консумираат доволно разновидни протеини, како што се младите луѓе, како и за оние кои консумираат недоволно протеини со висока вредност, иако нивните потреби за протеини се зголемени, како што се постарите луѓе.

Затоа, научниците одлучија да тестираат дали внесот на еднакви референтни делови од животински наспроти растителни протеини како дел од мешан оброк влијае на биорасположивоста на EAK за градење на протеински блокови кај овие популации.
Биле направени два теста на 30 здрави млади возрасни и 25 постари лица. Секој учесник поминал низ четири тестови, од кои секој траел по 300 минути, со пауза од најмалку три дена помеѓу нив.

Истражувачите од студијата не го знаеле редоследот по кој учесниците ја земале својата протеинска храна се додека не ги завршат сите тестови и анализите не биле завршени.
За време на тестот, учесниците ги добивале своите протеински оброци во клинички услови, кои се состоеле од две референтни порции протеинска храна од животинско или растително потекло.

Била земена крв од испитаниците пред оброк и 30, 60, 120, 180, 240 и 300 минути по оброкот за да се утврди биорасположивоста на ЕАК, како и нивото на гликоза и инсулин.

Д-р Гевин Коноли, водач на клиничките испитувања и соработник во одделот за нутриционистички науки, објаснува дека и кај постарите и кај помладите луѓе, нивоата на ЕАК во крвотокот биле повисоки по консумирање животински протеини отколку растителни протеини, исто како што првично беше предвидено. Тој додава дека немало разлика во биорасположивоста на ЕАК меѓу старите и младите.

Оваа студија ни покажува дека храната од животинско потекло е подобра за градење на нашите мускули и тела, што е важно за целокупното здравје како и за моторните функции на телото во текот на животот, вели д-р Коноли.

Дополнителните наоди покажуваат дека биорасположивоста на ЕАК е поголема со внесот на месо отколку со јајцата, и кај помладите и кај постарите возрасни лица. Исто така, не била забележана разлика во биорасположивоста на EAK помеѓу грав и бадем. Немаше разлика во биорасположивоста помеѓу младите и старите.

Потребни се дополнителни истражувања за подобро да се разбере како храната од животинско наспроти растително протеини влијае на мускулатурата и општото здравје во текот на животот за да се обезбеди здравје во староста.

Авторите на студијата укажуваат дека наодите од ова истражување би можеле да влијаат на насоките за исхрана во јавното здравје и дека тие можат да послужат како важен извор за идните упатства, кога соодветноста на изедначување на различните извори на протеини во групата на протеинска храна врз основа на референцата во текот на животот деловите треба да се преиспитаат..