Во културно-едукативниот центар „Лабораториум“ во Скопје на 5 мај, со почеток во 21 часот, ќе се одржи промоција на поетската книга „Скапо е сонцето“ од поетот Јовица Ивановски. Книгата ќе ја промовира проф. д-р Лидија Капушевска-Дракулевска, а песни ќе чита поетот Андреј Ал-Асади.

Јовица Ивановски е роден во Скопје, во 1961 година. Автор е на деветнаесет книги поезија и неколку избори на македонски и на англиски јазик. Застапен е во повеќе антологии и препеан на петнаесетина јазици. Добитник е на наградата „Браќа Миладиновци“ на Струшките вечери на поезијата за книгата „Човек“ (2019). Живее и работи во Скопје.

Речиси сите досегашни критички осврти за поезијата на Јовица Ивановски се насочени кон две нејзини карактеристики. Според досегашните одгласи во медиумите, првата е токму оваа нејзина урбаност, или тематска ситуираност во градот (сегашно Скопје) како хронотоп во кој поетот домува.

– Така, Богомил Ѓузел кажува дека овие стихови имаат „автентично урбан сензибилитет“, а Елизабета Шелева заклучува дека „поезијата на Јовица Ивановски е плод на една континуирана урбана прељуба со еден простор“. Оливера Ќорвезироска за оваа скопска вдоменост вели дека „песните на Јовица Ивановски… се одамнешни жители на Скопје“, а Влатко Галевски вели дека „поезијата на Јовица е како првиот стихуван музеј на поразите на еден град, на неговите жители“. Втората одлика на оваа поезија, која се чини дека им запнува в очи на критичарите е она што Душко Крстевски го нарекува „метонимиски“ стил на пишување, т.е. наративен, раскажувачки, дури и епски, наспроти „метафоричниот“, т.е. лирскиот, во голем дел апстрактен стил. Сите критичари овие две работи ги дефинираат не само како констатирани одлики на севкупниот опус на Јовица, туку (или, пред сè) и како суштински квалитети кои оваа поезија ја одделуваат од голем дел на современата македонска поетска продукција – запишано е во одгласите за поезијата на Јовица Ивановски во медиумите.