Тоа би било крајот на светот, но не баш како што го знаеме.

Научниците од Универзитетот во Ворвик и неколку други универзитети го проучувале влијанието на белите џуџиња (мали ѕвезди) врз планетарните системи како што е нашиот Сончев систем, пренесува Гардијан.

Кога астероидите, месечините и планетите се доближуваат до белите џуџиња, нивната огромна гравитација ги раскинува овие мали планетарни тела на се помали и помали парчиња, кои продолжуваат да се судираат, на крајот мелејќи ги во прашина.

Иако истражувачите велат дека Земјата веројатно ќе биде проголтана од нашата ѕвезда домаќин, Сонцето, пред да стане бело џуџе, остатокот од нашиот Сончев систем, вклучително и астероидите меѓу Марс и Јупитер, како и месечините на Јупитер, на крајот може да бидат уништени од сонцето во форма на бела ѕвезда.

„Претходните истражувања покажаа дека кога астероидите, месечините и планетите се приближуваат до белите џуџиња, огромната гравитација на овие ѕвезди ги раскинува овие мали планетарни тела на помали и помали парчиња“, вели д-р Аморнрат Аунгверојвит од Универзитетот Наресуан во Тајланд, кој ја водеше студијата.

Судирите меѓу овие парчиња на крајот ги мелат во прашина, која конечно паѓа во белото џуџе, овозможувајќи им на истражувачите да утврдат од каков тип на материјал се направени првичните планетарни тела.

„Едноставниот факт дека можеме да детектираме остатоци од астероиди, можеби месечини или дури и планети кои се движат околу бело џуџе на неколку часа е прилично зачудувачки, но нашата студија покажува дека однесувањето на овие системи може да се развива брзо, за неколку години. Иако мислиме дека сме на вистинскиот пат во нашите студии, судбината на овие системи е многу посложена отколку што некогаш можевме да замислиме“, смета професорот Борис Гаенсике, од катедрата за физика на Универзитетот во Ворвик.

За новото истражување, научниците ги истражувале промените во осветленоста на ѕвездите во текот на 17 години, фрлајќи светлина на тоа како овие тела се нарушени. Тие се фокусирале на три различни бели џуџиња, кои сите се однесувале многу различно.

Првото проучувано бело џуџе – познато како ЗТФ Ј0328-1219 – изгледало стабилно и „добро воспитано“ во последните неколку години, но авторите пронашле докази за голем катастрофален настан околу 2010 година.

Друга ѕвезда – позната како ЗТФ J0923+4236 – покажала како нередовно затемнува на секои неколку месеци и покажала хаотична варијабилност во временски размери во минути за време на овие побледи состојби, пред повторно да осветли.

Третото анализирано бело џуџе – ВД 1145+017 – анализирано од Технолошкиот институт во Масачусетс (МИТ) во 2015 година, покажало дека се однесува блиску до теоретските предвидувања, со огромни варијации во бројките, формите и длабочините на транзитите. Изненадувачки во оваа најнова студија, транзитите сега се целосно исчезнати.

„Системот, генерално, многу нежно станува посветол, бидејќи прашината произведена од катастрофалните судири околу 2015 година се распрснува“, рече Гаенсике. „Непредвидливата природа на овие транзити може да ги излуди астрономите – една минута тие се таму, а следната ги нема. И ова укажува на хаотичното опкружување во кое се наоѓаат“.

На прашањето за судбината на нашиот Сончев систем, Гаенсике, рече: „Тажната вест е дека Земјата веројатно само ќе биде проголтана од Сонцето што се шири, пред да стане бело џуџе“.

„За остатокот од Сончевиот систем, некои од астероидите лоцирани помеѓу Марс и Јупитер, а можеби и некои од месечините на Јупитер може да се отстранат и да патуваат доволно блиску до евентуалното бело џуџе за да се подложат на процесот на распарчување што го истражувавме“ објасни тој.