Богатото музичко наследство од својот татко Зафир, музичарот Васил Хаџиманов гордо го носи. Беше ретко уживање да се слуша како Васил ја свири „Од љубов не се бега“, сношти во Филхармонија.

Додека Васил свиреше, гласот на Зафир како да го слушавме од позадина, неговиот син, на оваа љубовна лектира ѝ даде нов живот. Концертот на Васил и босанскиот пејач на модерни севдалинки Божо Вреќо, оркестарот на Филхармонија со кој диригираше Дијана Имери Илковска беше наречен „Севда“, (љубов) по една од песните, а слободно може да наслови и по песната од Зафир Хаџиманов, затоа што беше љубовен, од почеток до крај.

Божо Вреќо е докажан вокал во светски рамки, наречен „човекот со ангелски глас“ од „Њујорк тајмс“, но она што во неговиот глас и срце се крие е балканската музика. Босанската традиционална песна „Што те нема“, ја прослави Јадранка Стојаковиќ, ја испејаа многумина, но не можеше понежно, а истовремено и помоќно да звучи со гласот на Вреќо и аранжманот на оркестарот на Филхармонија. Ја збогати и, како и целиот концерт, шестчлената вокална група.

Уживање беше и да се слушаат „Кажи кажи либе Стано“, „Сношти сакав да ти дојдам“, „Да зна зора“, и „Ајде дали знаеш, паметиш Милице“, како кулминација на аплаузите.

Вреќно беше искрен кога кажа: „Имавме малку необична проба“, искрено откривајќи дека му е потребна помош од публиката за оваа песна, која несебично ја доби. Прекрасно ја изведе и неговата авторска „Ко ли ноќас милује ти косу“, заедно со Васил, и сето ова немаше да звучи толку воодушевувачки, да не беше оркестарот.

Што би бил еден концерт во кој главен вокал е од Босна, без неофицијалната босанска, а и балканска љубовна химна – „Жуте дуње“. Ја слушнавме и „Tuke kamerav“ од Шабан Бајрамовиќ, но и една албанска народна песна. Аплауз и за тричлениот бенд кој беше на сцената, целата поврзаност на сите заслужни за оваа убава вечер направи уште еден четврток, публиката да си замине среќна од Филхармонија.