Вработените во Босна и Херцеговина користат просечно 21 ден одмор годишно, помалку од нивните колеги во Хрватска и Македонија. Во исто време, помалку од половина од вработените веруваат дека ќе добијат одмор оваа година, што ја става БиХ на дното од регионот кога станува збор за овој облик на надомест на трудот. Ова го покажа регионалното истражување за годишните одмори спроведено од групата Aлма Кариера во чии рамки работат водечките портали за вработување во регионот, вклучувајќи го и MojПосао.ба. Во истражувањето учествуваа повеќе од 2.500 испитаници од Босна и Херцеговина, Хрватска и Македонија.

Иако законот во ентитетите на Босна и Херцеговина пропишува право на најмалку 20 работни дена годишен одмор, во пракса работниците користат само малку повеќе од тоа – 21 ден, пишува Aкта.ба. Но, самите бројки не кажуваат сè – според истражувањето, вработените во Босна и Херцеговина би сакале дури 28 дена годишен одмор, што е седум дена повеќе од она што моментално го имаат на располагање. Речиси идентичен јаз постои и во другите земји од регионот.

Како и во остатокот од регионот, големината и сопственичката структура на компанијата имаат силно влијание врз бројот на денови за одмор. Во БиХ, вработените во државните институции имаат просечно 27,6 дена одмор, додека вработените во домашните приватни компании имаат значително помалку – само 18,9 дена, каде што беше забележано дека испитаниците од реалниот сектор почесто одговарале колку одмор всушност користат во пракса. Големите компании, без оглед на сопственоста, често обезбедуваат повеќе слободни денови од малите работодавачи. Овој модел се повторува во Хрватска и Македонија, пренесува Фактор.ба.

Кога станува збор за регресот за годишен одмор, најмал оптимизам е забележан во Босна и Херцеговина, каде што само 44 проценти од вработените очекуваат да ја добијат оваа исплата. Во споредба со Хрватска (55 проценти) и Македонија (87 проценти), Босна и Херцеговина е на дното на ова прашање. Најчесто очекуваните износи на регрес во БиХ се до приближно 500 евра), што е и доминантен износ во Хрватска, додека во Македонија регресот е почесто до 250 евра. Државните компании се сè уште најсигурни работодавачи кога станува збор за исплата на регрес за одмор во сите три земји. Во БиХ и Хрватска, помеѓу 70 и 90 проценти од големите компании и јавните институции редовно плаќаат регрес, додека овој удел е значително помал кај малите домашни приватни компании, каде што само 20 до 40 проценти од вработените добиваат регрес. Приватните компании во странска сопственост генерално се почести во практиката на исплати на надоместоци во споредба со домашните.

Од друга страна, најширока покриеност на регрес е забележана во Македонија, каде што оваа компензација ја исплаќа речиси секоја компанија, без оглед на големината или структурата на сопственост. Во сите три земји, јазот во бенефициите помеѓу државните компании, странските приватни компании и домашните приватни компании е јасно видлив. Државните компании и институции обично обезбедуваат поголем број денови за одмор и посигурна исплата на надоместоците за одмор, додека вработените во домашните приватни компании, особено помалите, се во понеповолна положба. Токму поради ова, работниците сè повеќе ја препознаваат важноста на дополнителните бенефиции како што се надоместоци за одмор, подолг годишен одмор и флексибилност, кои значително придонесуваат за задоволство и долгорочно задржување во компанијата. Во анкетата учествуваа повеќе од 2.500 испитаници, од кои две третини беа од Босна и Херцеговина. Најзастапената група вработени е на возраст меѓу 31 и 40 години, а мнозинството се жени (67 проценти). Во примерокот беа претставени сите големини на компании и сектори, со акцент на работното население.