Папата Франциско почина денеска на 88-годишна возраст, еден месец откако беше отпуштен од болницата каде што се лекуваше пет недели од инфекција која прерасна во билатерална пневмонија.

По смртта на Папата, Римокатоличката црква влегува во период на ,,седисваканција,“ што го означува периодот во кој папската фотелја е празна. Терминот доаѓа од латинскиот израз „sede vacante“, т.е. „празна столица“ и се однесува на времето во кое Црквата е управувана од Колеџот на кардинали, додека не се избере нов папа.

Како најголеми фаворити за наследник на Папата Франциско се споменуваат кардиналите Петар Ердо, Рајнхард Маркс, Марк Уелет, Пјетро Паролини, Роберт Привост, Роберт Сарах, Кристоф Шонборн, Луист Тагле и Мато Ѕупи.

Кардинало Петар Ердо двапати беше избран за претседател на Советот на европските епископски конференции — во 2005 и 2011 година — што укажува на довербата што ја ужива меѓу европските кардинали, кои го претставуваат најголемиот гласачки блок. Неговата улога му овозможи блиски контакти со африканските кардинали и истакната улога во синодите за семејствата во Ватикан во 2014 и 2015 година. Помагаше и при организирањето на папските посети на Будимпешта во 2021 и 2023 година.

Кардинал Рајнхард Маркс е надбискуп на Минхен и Фрајзинг, беше именуван од Франциско како клучен советник во 2013 година. Подоцна беше поставен за претседател на советот што го надгледуваше финансиското управување на Ватикан. Како поранешен претседател на Германската епископска конференција, беше еден од најгласните поддржувачи на контроверзниот „синодален пат“ во германската црква — процес на дијалог започнат како одговор на сексуалните злоупотреби.

Овој пристап му донесе критики од конзервативците кои стравуваат од нарушување на црковното единство. Во 2021 година, Маркс понуди оставка за да ја преземе одговорноста за сексуалните злоупотреби во германската црква, но Франциско ја одби.

Кардиналот Марк Уелет е осумдесетгодипен Канаѓанец кој ја водеше моќната ватиканска канцеларија за епископи повеќе од една деценија, надгледувајќи именувања на бискупи ширум светот. Иако беше именуван од Бенедикт XVI, Франциско го задржа на функцијата до 2023 година. Иако е сметан за конзервативен, Уелет избираше бискупи со пасторална чувствителност на линија на верувањето на Франциско дека „свештениците треба да мирисаат како овците” од нивното стадо. Се залагаше за целибатот и се противеше на женското свештенство, но поддржуваше поголема улога за жените во управувањето со црквата. Има значајни врски со Латинска Америка. Од 2019 година неговата канцеларија ги истражуваше обвиненијата против бискупи кои криеле злоупотреби — што му овозможи пристап до чувствителни информации, а можеби и чувствителни информации за неговите ривали-кардинали.

Кардиналот Паролин е Италијанец кој има 70 години, и е државен секретар на Ватикан од 2014 година и важи за еден од главните претенденти да стане Папа. Како искусен дипломат, тој го надгледуваше контроверзниот договор со Кина за именување епископи и беше поврзан — но не и обвинет — со неуспешната инвестиција на Ватикан во недвижности во Лондон.

Како поранешен нунциј во Венецуела, добро ја познава Латинска Америка. Иако се смета за потенцијален продолжувач на Францисковата линија, недостатокот на пасторално искуство и поврзаноста со финансискиот скандал во кој црквата загуби десетици милиони евра, би можеле да му наштетат.

Кардинал Роберт Привост е Американец роден во Чикаго, 69-годишниот Привост има богато искуство како мисионер и надбискуп во Перу, а сега раководи со ватиканската канцеларија за епископи. Именувањето Американец за Папа долго се сметаше за табу, имајќи ја предвид геополитичката моќ на САД во светот. Но Привост може да стане првиот. Франциско го назначи во 2014 година да ја води бискупијата во Чиклајо, Перу, и во 2023 го донесе во Рим. Привост е и претседател на Папската комисија за Латинска Америка. Иако неговото американско државјанство и релативната младост би можеле да бидат пречки, тој ужива доверба од Франциско.

Кардинал Роберт Сарах по националност е Гвинеец, поранешен раководител на канцеларијата за литургија, долго време се сметаше за најдобра надеж за африкански папа. Омилен кај конзервативците, тој би означил враќање кон доктриналната строгост на папите Јован Павле Втори и Бенедикт. Сарах беше во конфликт со Франциско, особено околу прашањето на целибатот.

Кога со Бенедикт XVI објави книга во одбрана на целибатот, се тврдеше дека Сара го изманипулирал Бенедикт. Инцидентот и пензионирањето на Сарах во 2021 година ги намалија неговите шанси.

Кардинал Кристоф Шонборн е 80-годишен надбискуп на Виена, е поранешен ученик на Бенедикт и авторитетен теолог. Сепак, тој го бранеше пристапот на Франциско кон разведените и повторно венчани католици. Неговото детство, обележано со развод на родителите, ја објаснува личната поврзаност со ова прашање. Поддржува граѓански унии и жени ѓакони. Беше клучен во редакцијата на Катехизмот од 1992 година.

Кардинал Луис Тагле е Филипинец кој често се гледа како фаворит за прв азиски папа. Франциско го доведе популарниот надбискуп од Манила во Рим и му го довери раководењето со канцеларијата за мисионерска евангелизација на Ватикан, која ги опслужува црквите во Азија и Африка. Потекнува од кинеско-филипинско семејство и е познат по својата емоционалност и топлина. Има пасторално и управувачко искуство, вклучително и како претседател на Caritas Internationalis. Неговата возраст може да биде пречка за оние кои бараат пократок понтификат.

Кардинал Матео Ѕупи е 69-годишен надбискуп на Болоња и претседател на Италијанската епископска конференција, е близок со заедницата Сант’Еџидио која помогна да се стави крај на граѓанската војна во Мозамбик во 1990-те години и познат по ангажманот за мир. Беше именуван како специјален пратеник на папата за Украина. Папата го именуваше за кардинал во 2019 година и подоцна го постави за главен на италијанските бископи, како знак на доверба во прелатот кој, како и Франциско, е познат како „уличен свештеник“. Неговата блискост со Франциско е видлива и во тоа што ја напиша предговорот на италијанското издание на книгата „Градење мост“ за црковниот однос со ЛГБТК+ заедницата. Неговата посветеност кон маргинализираните и папските реформи го прават силен кандидат, иако неговата возраст може да биде фактор во изборот.