Сè што ни треба за да преживееме е парче леб и малку вода. Едвај стоиме на нозе, но нема да си одиме. Не сега, кога луѓето најмногу имаат потреба од нас, изјавил за хрватски „24 часа“ лекар во Газа чиј брат живее во Хрватска и секој ден се обидува да открие дали е воопшто жив.

Во последните денови од јули, додека светот го препознава обемот на хуманитарната катастрофа во Газа, лекарите во болниците без електрична енергија, лекови и основни залихи секојдневно се сведоци на најтешките последици од гладот, војната и изолацијата.

– Нема повеќе лекови, нема храна, нема основни ресурси. Не можам ни да кажам што гледаме. Деца буквално ни умираат во раце од глад. И немаме што повеќе да помогнеме – опишува нашиот соговорник.

Оние што останаа да работат во болниците во Газа со денови не јаделе вистински оброк, се исцрпени, дехидрирани, но, како што велат, немаат избор.

– Мораме да си ја работиме работата. Животот стана многу тежок. Речиси ништо не функционира. И оваа малку храна што остана се продава многу скапо. Луѓето живеат во шатори, хигиената е минимална. Не можеме да си одиме. Ако се скршиме, кој ќе остане? – ни кажува тој.

Во меѓувреме, притисокот врз израелските власти расте, бидејќи сликите од гладни деца и вестите за глад ги преплавија меѓународните медиуми и социјалните медиуми. ОН, многу хуманитарни организации и земји како Велика Британија, Германија и Франција го повикуваат Израел итно да ги укине ограничувањата за влез на хуманитарна помош.

Според Министерството за здравство на Хамас, вчера починаа уште девет лица од неухранетост, со што бројот на луѓе што починале од глад од почетокот на војната се искачи на 122, вклучувајќи најмалку 83 деца. Светската програма за храна (WFP) на ОН предупредува дека речиси една третина од жителите на Газа не јадат со денови, а 90.000 деца и жени итно имаат потреба од лекување поради тешка неухранетост.

– Кризата достигна нови, застрашувачки размери – се наведува во соопштението за медиумите на WFP.

Иако повеќе од 22.000 тони храна се доставени во Газа од мај, WFP предупредува дека ова е „само мал дел од она што е потребно за преживување на население од повеќе од два милиони“.

– Од 23 јули, видовме побрзо одобрување на конвои, но тоа не е доволно. Потребна е трајна и сериозна посветеност за да се спречи понатамошен колапс – вели WFP.

И додека еден израелски функционер неодамна објави дека ќе им дозволи на странските земји да доставуваат помош по воздушен пат, ОН го нарече потегот „одвлекување на вниманието“ и „ПР“.

– Тоа е симболичен чин, а не решение. Во меѓувреме, гладот се шири – велат ОН.

Израел тврди дека гладот не е негова одговорност и дека Хамас ја краде помошта. Затоа е создадена нова платформа за дистрибуција, таканаречената Хуманитарна Фондација Газа (GHF).

Лекарите во Газа, оние кои сè уште успеваат да работат, сè уште се на првата линија. Едвај имаат доволно храна за да преживеат, но секој ден влегуваат во болниците знаејќи дека можеби нема да излезат.

– Не знам уште колку долго можеме да издржиме. Не се сеќавам кога последен пат се чувствував сит. Но, децата нè гледаат со надеж. Не можеме да си одиме. Не можеме. Деца умираат. Болниците повеќе не се безбедни. Храната е луксуз, а лековите се реткост. Газа не бара милостина, Газа бара право на живот – рече докторот, кој секојдневно комуницира со семејството во Хрватска.