Многу прав се крена во јавноста деновиве околу изградбата на трите кули на паркингот кај хотелот „Холидеј ин“ во центарот на Скопје. Речиси 10 илјади граѓани за три дена се потпишаа на онлајн петицијата со која се обидуваат да ја спречат изградбата. Некои архитекти предложија ова прашање да оди на референдум. Го изнагледавме и го изнаслушавме градоначалникот на Центар, Саша Богдановиќ по сите телевизии и по прес-конференции со објаснување што се случило, кај се згрешила работата и како освен напорите од сегашното општинско раководство, од 2012 година, кога е донесен Деталниот урбанистички план за овој простор, никој не мрднал со прст да се спречи ова што сериозно се заканува да му се случи на Скопје.

Јавноста бара одговорност за тоа како се дозволило работата да стигне до ова дереџе. Бара да се посочат виновниците и секој да си одговара за стореното, затоа што се знае кога е донесен ДУП Ц 08, се знае и дека не е во согласнот со Генералниот урбанистички план. Но, зошто е сѐ уште на сила и според него ќе се гради – е за тоа навистина од некого ќе треба да се побара отчет.

Поради утврдените неправилности овој и уште 30 други планови во Центар, беа ставени под мораториум за да не може да се постапува по нив. И покрај тоа, во август 2018 година „МГ Фешн“ на Зоран Антиќ и Македонската православна црква поднесуваат барање за дооформување на парцелата од над 13.640 квадратни метри спроти „Холидеј ин“ откако претходно откупиле 4.605 квадрати на оваа локација од физички лица. Во октомври истата година Министерството за транспорт и врски, на чело со министерот Горан Сугарески, им продаде на инвеститорите државно земјиште од 9.048 квадрати, иако во моментот на продажба постоечкиот ДУП беше под мораториум. Значи продажбата не морала да се случи и на инвеститорот да му се даде в раце сопственост што сега е речиси невозможно да се одземе. Работата до крај ја „забибери“ Уставниот суд кој на почетокот на март ја укина одлуката на Општина Центар за забрана за градба. Потоа инвеститорот си ги уплати комуналиите и сега чека уште градежна дозвола.

Сега, освен Богдановиќ и Државната комисија за спречување корупција, молчат сите институции. Никој не се огласува. Молк од Град Скопје, молк од Министерството за транспорт и врски, молк од Владата. Па зарем само граѓаните се грижат за тоа што му се случува на Скопје, зарем само тие треба да го штитат јавниот интерес? Што е обврската на институциите, на државата, на Градот?

Мора да се признае и дека многу се одолговлечи изработката на нов ДУП за овој простор. Три години траеше мораториумот и имаше доволно време да се направи ревизијата на планот. Нејасно е и зошто Богдановиќ сѐ уште не побара суспензија на планот, по укинувањето на мораториумот.

Во член 23 од Законот за урбанистичко планирање се вели дека урбанистички план или негов дел се суспендира од применување доколку се докаже несомнена штета по јавниот интерес што е воочена во текот на спроведувањето на планот, која би се зголемувала со неговото спроведување, а произлегува од неговата спротивставеност со законот и прописите, поради неговата неусогласеност со планови од повисоко ниво или поради плански решенија чиишто штетни последици по јавниот интерес не биле воочени при негово донесување.

За жал, јавниот интерес во државава ретко кој го гледа. Тој не носи пари. Постои, но само на хартија. Постои во закони, да. Богдановиќ вели јавниот интерес не бил прецизно дефиниран во законот. Чудна работа. Како граѓаните и без стручно мислење и без елаборати и дефиниции, секогаш знаат што е јавен интерес? Не знаат само оние кои треба да го штитат. Во случајов очигледно не знаат ни локалните ни државните власти.

Ѓаволот го однесе јавниот интерес. Резил!