Остатоците од дрвена структура откриена во близина на водопадот Каламбо, во Замбија, се стари околу 476.000 години и претставуваат траги од најстарото употребено дрво во градежништвото, тврдат научниците во студијата објавена во списанието „Нејчр“ (Nature), пренесува „Аркеоњуз“ (Arkeonews).

Откритието во Каламбо значително го подобрува разбирањето на техничките способности на раните хоминини кои почнале да обликуваат стебла на дрвја во големи композитни структури. Самата структура е постара од нашиот вид Хомо сапиенс, веројатно за околу 120.000 години.

Водопадот Каламбо е висок 235 метри и се наоѓа на границата меѓу Замбија и Танзанија. Тоа е еден од највисоките во Африка, а низводно од него е клисурата Каламбо.

На дрвото се пронајдени траги од сечење, што укажува на тоа дека камените алатки биле користени за спојување на две дрвја за да се создаде структура, за која се верува дека била платформа или подигнато место за спиење за да ги чуваат нашите предци надвор од водата.

На местото на ископувањето биле пронајдени и дрвени алатки, вклучувајќи шило и стап за копање. Откритието е најстариот познат доказ за намерно спојување на две дрвја. Научниците веќе знаат дека човечките предци користеле дрво во овој период, но за ограничени активности како лов и палење оган.

Вториот најстар доказ за употреба на дрво во градежништвото е откриен во Јужна Африка во 1952 година и е стар околу 9.000 години.

Along the banks of the Kalambo River in Zambia near Africa’s second-highest waterfall, archaeologists have excavated two logs of the large-fruited bushwillow tree that were notched, shaped and joined nearly half a million years ago. https://t.co/BSTpst9Txl

— Reuters Science News (@ReutersScience) September 21, 2023

Откривањето на вака стари дрвени предмети е многу ретко бидејќи дрвото главно скапува и не остава никаква трага.
Староста била одредена со помош на методот на осветлување, кој мери кога минералите последен пат биле изложени на светлина, наместо вообичаениот процес на датирање со јаглерод C14. Оваа старост на објектот укажува дека предците на луѓето што го направиле не биле номади, туку се населиле таму бидејќи реката била добар извор на вода за нив, а шумата околу неа била корисна.

– Ја трансформирале околината за да си го олеснат животот, дури и само да направиле платформа покрај реката за да седнат. Тие наликувале на нас повеќе отколку што мислевме – изјавил Лери Бархам, археолог од Универзитетот во Ливерпул, Британија и главен автор на студијата.