Писмата запленети од Кралската морнарица на Британија, кои никогаш не биле доставени до екипажот на француски воен брод за време на Седумгодишната војна меѓу Франција и Велика Британија, се пронајдени сосема случајно и се отворени за првпат по 250 години од нивното пишување, пренесува „Би-би-си“.

Писмата се испратени до членовите на екипажот на францускиот воен брод од 1757-1758 година од нивните најблиски, кои за жал никогаш не стигнале до нив.

Седумгодишната војна главно се водеше меѓу Британија и Франција за контрола на Северна Америка и Индија. Заврши со Договорот од Париз, кој донесе значителни придобивки за Велика Британија.

Професорот Морие ја пронашол збирката од 104 писма во Националниот архив во Кју и рекол дека е „болно колку писмата биле блиску“ до нивните примачи на бродот „Галатеа“.

Француската поштенска управа ги однела во неколку пристаништа во Франција за да се обиде да ги достави, но не успеала. Бродот „Галатеа“ бил заробен од Британците на патот од Бордо до Квебек во 1758 година.

Откако дознале дека бродот е во британски раце, француските власти ги препратиле писмата во Англија, каде и биле предадени на морнарицата, но тие завршиле во складиште.

Професорот Морие вели дека само побарал да ја погледне кутијата во архивата „од љубопитност“ пред да го открие ова вистинско богатство.

„Сфатив дека сум првиот човек што ги прочитал овие многу лични пораки откако се напишани“, рече тој.

Меѓу писмата е и она на Мари Дубоск, која му напишала на својот сопруг, првиот поручник на бродот, Луис Шамбрелан. Таа напиша: „Можев да ја поминам ноќта пишувајќи ти… Јас сум твојата вечна верна сопруга. (…) Добра ноќ, драг мој пријателе. Полноќ е. Мислам дека е време за одмор“.

Истражувачите велат дека таа не знаела каде е нејзиниот сопруг или дека Британците го заробиле неговиот брод. Тој не го примил нејзиното писмо и никогаш повеќе не се виделе, а Дубоск умрел следната година во северна Франција. Шамбрелан се вратил во Франција и повторно се оженил во 1761 година.

Во друго писмо, Ен Ле Серф му рекла на својот сопруг Жан Топсент, подофицер: „Едвај чекам да те имам“.

„Овие писма зборуваат за универзални човечки искуства, тие не се единствени за Франција или 18 век. Тие откриваат како сите ние се справуваме со големите животни предизвици. Тие откриваат како сите ние се справуваме со големите животни предизвици. Денес имаме ‘Зум’ и ‘Ватсап’. Во 18 век луѓето имале само писма, но она за што пишувале ни изгледа многу познато“, додаде професорот.