Кога судбината ќе спои двајца луѓе, таа љубов останува вечна. Таква беше љубовта меѓу Јосипа Лисац и Карло Метикош, пишува „Стил“.

Човекот на нејзиниот живот го сретна на почетокот на седумдесеттите години на минатиот век. Доволен им беше еден поглед за да започне приказна за сите времиња, приказна која влезе во љубовните антологии на овие простори. Заедно поминаа две децении. Него го нема веќе речиси 34 години, а Јосипа Лисац сè уште му го посветува секој концерт и секој момент.

Денеска, на Денот на вљубените, Јосипа Лисац го слави својот 75. роденден. Единствена на овдешната сцена, но не само музичката. Уметница која од првиот испеан стих се издвојуваше од просекот, како со своите зачудувачки интерпретации, така и со својот изглед и специфичен стил, кој повеќе од пет и пол децении, колку што трае нејзината кариера, предизвикува жестоки расправи.

Нејзиниот прв албум „Дневник једне љубави“, со композиции потпишани од нејзиниот животен сопатник Карло Метикош, влезе во антологијата на регионалната музика. Од едно од најдобрите изданија некогаш снимени на овие простори и ненадминато музичко ремек-дело, се издвои баладата „О једној младости“, која стана „вечнозелена“ – евергрин за сите времиња.

Ако за момент ја заборавиме реалноста и ја подотвориме вратата на светот на бајките, лесно би поверувале дека во создавањето на албумот – своевидна ода на младоста, исконската љубов и чистите емоции – биле вмешани некои неземни сили. Вакво совршенство, едноставно, повеќе не се повтори. Но, и двајцата беа посебно инспирирани и бескрајно заљубени.

Јосипа Лисац и Карло Метикош се запознаа во Петриња во 1971 година, каде што двајцата имаа закажани настапи. Фасциниран од новиот западен звук, тогаш сè уште релативно непознат рокенрол, Метикош направи солидна кариера во странство и веќе зад себе имаше долг музички стаж, во кој пропатува половина свет. Маркантен и шармантен, без многу мака го освојуваше понежниот пол, а потоа на неговиот пат се појави Јосипа.

„Се сретнавме, се погледнавме и повеќе не се разделивме“, е антологиското објаснување на легендарната загрепска пејачка, доволно за да ја врати верата во вечната љубов, ако сте ја изгубиле некаде по патот.

Метикош еднаш, присетувајќи се на нивните почетоци, откри дека за неверојатната југословенска пејачка слушнал додека бил во Африка. Посакал да ја чуе – и тоа беше тоа. Бидејќи, од моментот кога првпат ја слушна, стана нејзиниот најголем обожавател. Нејзин ментор, деловен соработник и љубовта на нејзиниот живот. Таа подоцна раскажуваше дека како девојче била вљубена во Мет Колинс и дека првата плоча што некогаш ја купила била токму негова. Останатото е историја.

„Морам искрено да кажам дека Карло Метикош ја создаде Јосипа Лисац со својата поддршка, љубов и визија, направи сè да одам понатаму, понатаму, понатаму…“, откри хрватската дива еднаш на Инстаграм, каде повремено објавува нивни заеднички фотографии и оживува спомени.

А во што беше тајната на таа кармичка, судбинска врска, која ги надминува и филмските љубовни приказни? Одговорот лежи тука: „Никогаш не разговаравме на оној монструозен начин на кој денес ги слушам луѓето како зборуваат. Никогаш не се навредивме, не си треснавме врата. Што имавме да си кажеме, кажувавме веднаш, не го остававме за подоцна. Сè решававме со разговор. Кога едниот од нас ќе беше нерасположен или под стрес, другиот го подигаше – така се менувавме и функциониравме.“

Ова беше најголемата љубовна приказна на овие музички простори. Никогаш не ја „потпишаа“ пред матичар, не им беа потребни никакви документи за заедничкиот живот, кој совршено го комбинираа со професионалниот. Од таа соработка произлегоа десетина успешни албуми и безброј хитови.

„Во бракот се губи идентитетот, не би можела да поднесам некој да ме нарече своја жена. За Карло никогаш не бев ‘негова жена’, туку само Јосипа.“

А потоа трагедијата го прекина сето тоа. Барем физички. Метикош ненадејно почина во декември 1991 година од последици на срцев удар. Јосипа не го преболе. Тој сè уште е тука, во секоја секунда од нејзиниот живот, во секој здив, во секоја песна… Секој концерт славната пејачка му го посветува нему и на нивната љубов, која, вели, сè уште е жива. И денес му пишува писма и го сака со истата интензивност како некогаш, кога безгрижно уживаа во својот свет.

„Не го сакам зборот ‘спомен’, бидејќи сите наши заеднички моменти, слики и чувства постојано ги носам во себе. И не само што тие се во мене, туку ги пренесувам понатаму… А нашата љубов сè уште е тука и нејзиното присуство постојано ме збогатува“, рече Лисац одамна.

Јосипа Лисац по Карло Метикош никогаш не помислила на друг маж, а тоа го објаснува вака: „Не, затоа што срцето ми е полно и во него веќе ништо не може да влезе“.