Во големата сала на Филхармонија, во среда на 17 мај, со почеток во 20 часот рецитал ќе одржи пијанистот Дино Имери. Токму по тој повод, Имери гостуваше во „Утрински печат“ каде зборувавме за неговото досегашно искуство како професионален пијанист, композитор и професор на Факултетот за Музичка уметност во Скопје. Концертот е насловен „Ишарет“, а на програмата се дела од Де Фаља, Момпу, Равел и Бизе.

Дино својата љубов кон музиката ја чувствува и развива уште во раните детски години, кога пијаното му влегува „под кожа“ како омилена детска играчка. Оттогаш, па сѐ до денес, не го напушта таа љубов, која го движи напред во истражување и освојување на нови музички предизвици.

„Јас почнав многу рано да го изучувам инструментот, на своја петгодишна возраст. Пијаното ми беше најглавна играчка, центар на мојот фокус и можеби затоа никогаш не размислував за некој друг инструмент. Бев многу љубопитно дете и она што го слушав наоколу сакав да го произведам на пијаното, тоа беше некој стремеж, иако многупати не бев успешен во тоа, никогаш не ми беше фрустрација, туку како една детска игра, како едно истражување. Така почна и можам да кажам така продолжи, еве толку години подоцна, јас денес сѐ уште така се чувствувам кога сум пред пијаното. Можеби малку луѓе знаат колку нашата работа е навистина тешка и колкава посветеност бара, и ако ја нема таа љубов и таа желба за истражување, еден многу чист однос кон музиката, многу е тешко човек да се задржи во оваа професија. Она што е дефинитивно и сигурно, е тоа дека музиката и пијаното секогаш биле тука за мене, како некој најверен пријател што може да го замислите“, вели Дино за своите почетоци и воопшто за љубовта кон музиката.

Често луѓето си прават погрешна перцепција за тоа што значи да се биде репродуктивен уметник, наспроти тоа што е автор на музика. Дино вели дека иако е тенка границата, со сигурност може да се направи разлика помеѓу двете работи.

„И репродуктвните уметници се креатори, создаваат во времето. Ако ги нема репродуктивните уметници не може да прозвучи музиката на Бетовен или кој било друг автор во музиката. Во таа смисла, без репродуктивниот уметник секое запишано дело останува само точки на хартија и ништо повеќе. Затоа на еден начин, репродуктивците и тоа како се креатори, создавачи и автори, внесуваат свој печат, внесуваат своја интерпретација, го оживуваат делото. Но, да се напише нешто свое е навистина една сосема друга приказна. Можеби е добро да се направи паралела со светот на тетарот или филмот, едно е кога вие ќе напишете сценарио за филм, а друго е кога сте режисер или актер во таа приказна. Честопати кога настапувам, на пример, со оркестар, како солист, многу често се чувствувам како дел од актерска екипа, како една од улогите кои го сочинуваат тој филм. Тенка е границата помеѓу репродуктивен уметник и автор на музика, треба посебен талент за да се создава и на крајот треба да имате нешто што сакате и можете да го кажете. Не секој може да се изрази преку музика на автентичен начин, да си го најде својот јазик во музиката. Во денешно време многу е тешко да се биде уникатен и како репродуктивец и како автор“, вели Дино.

Најголем и најтежок предизвик за еден пијанист е рециталот, токму затоа треба многу време да се подготви таков концерт. Таков е случајот и со концертот кој ќе се одржи во Филхармонија, за кој требало цела година подготовка.

„Кога поминувате низ креативен процес мора да го оставите егото на страна, мора да ја оставите суетата, мора да почнувате секој ден од нула, без идеја дека нешто сте постигнале, затоа што ќе станете затвореник на тоа што сте го постигнале. Јас петнаесетина години професионално се занимавам со оваа работа, меѓутоа секој ден за мене е нов, и секој предизвик го сфаќам како нов почеток. Така и овој концерт, којшто, можам да кажам го подготвувавме скоро цела година, што е многу време за концерт од еден час. Еден инструмент, еден човек на сцената, тоа е рециталот, најтешкото претставување за еден пијанист. Затоа го има многу ретко и е многу тешко да се состави програма која истовремено ќе покаже една уметничка нишка, а ќе биде приемчива и прифатлива за луѓе коишто се и редовни посетители на концертите, меѓутоа и некои, коишто првпат ќе се најдат таму. И едниот слушател и другиот го заслужуваат најдоброто, да си го понесат дома, после тој концерт“, изјави Дино.

Повеќе од разговорот со Дино Имери можете да погледнете на следниот линк: