Жителите на Венеција, поради прекумерниот туризам и борбата против инвазијата на туристи, предлагаат влезницата да биде сто евра по личност. Венеција е единствена во светот, град на вода, украсен со уметност, историја и магија. Но, зад разгледниците и романтичните рефлексии на каналите, се крие град кој се бори да преживее. Експерименталната фаза на воведување влезница во историскиот центар на Венеција за 2025 година штотуку заврши, а бројките се веќе импресивни: повеќе од 720 илјади ваучери издадени во текот на 54-те дена од имплементацијата, со вкупен приход од околу 5,4 милиони евра, двојно повеќе од 2024 година.

Дали ова всушност значи дека и покрај зголемената цена за еднодневна посета, туристите се подготвени да ја платат и повторно да не преноќат во градот, туку само да „трчаат“ низ него, и дека ова не е решение за прекумерниот туризам?

Според Градската администрација, системот функционира: различни тарифи (5 или 10 евра во зависност од датумот на резервација), добро организирана инфраструктура со околу 140 вработени дневно, над 445.000 проверки на QR кодови и 2.500 издадени прекршочни налози. Технолошкиот систем е дизајниран од компанијата „Venice Spa“, а се имплементира во соработка со локалната полиција и компанијата „Vela Spa“- пишува РТС.

Без оглед на резултатот што ја задоволува градската администрација, во Венеција се чувствува дух на отпор. Жителите, оние што го поминуваат својот секојдневен живот во тој град, се обидуваат да ја зачуваат неговата душа.

„Ние сме малцинство“, вели Џована Папароне, трговец во семејната компанија „Paparone 1908“, која работи во секторот за еногастрономија. „Но, ние сме живи. И решени да се бориме за нашиот град“.

Живеењето во Венеција не е исто што и нејзината посета. „Венеција е прекрасна, но не можев да живеам тука“, е фраза што жителите на градот често ја слушаат од туристите. Оние што живеат во градот знаат дека шармот на градот лежи токму во нејзиното доживување и поминувањето време таму секој ден. Помалку од 50.000 луѓе живеат во самиот центар на градот, додека повеќе од 50.000 туристи го посетуваат градот секој ден, а животот во градот стана комплициран.

Ова го чувствуваат секојдневно младите луѓе, креативните луѓе и малите претприемачи, помеѓу високите кирии, ограничените услуги и сè попразниот центар. Некои, како Валерија Некио, основаат културни мрежи како „Како да се сретнеме?“, кои ги зближуваат жителите и поттикнуваат меѓусебна размена и поврзување.

„Се чувствуваме како да сме во меур“, вели тој, додавајќи за италијанските медиуми: „Изолирани, иако сме поврзани со копното со мост. Тука можете да се движите само по вода и пеш. Сè е комплицирано: движење, испорака на стоки, организирање настани. Недостаток на поврзаност со градот, но и со светот“.

Кристијано Спилер, познат диџеј и организатор на настани, исто така се соочува со тешка логистика и прекумерна комерцијализација на просторот секој ден.

„За мојата работа, Венеција е тешка за живеење, логистиката е многу комплицирана и тешко е да се најдат локации, бидејќи цените вртоглаво растат. Младите луѓе се иселуваат од центарот на копното, бидејќи цените на становите тука се многу високи. Но, ние се обидуваме, бидејќи во Венеција вреди и да се живее, а не само туристите да се восхитуваат на нејзиното минато“, рече Кристијано Спилер.

Дали предлогот за такса од 100 евра има смисла?

Во овој контекст, доаѓа предлог што може да биде шок за некои: данок од 100 евра за туристите кои доаѓаат само за еден ден. Идејата ја изнесе Сетрак Токачијан, претседател на Здружението на плоштадот Сан Марко и сопственик на позната продавница за накит.

„Ние, жителите на градот, сме во вонредна состојба. Критиката е јасна: туристите што доаѓаат преку ден не носат ништо во градот. Тие не купуваат ништо, не јадат во ресторани, но користат јавни услуги. Тие прават селфиња, хранат гулаби, купуваат од улични продавачи кои работат нелегално и заработуваат пари продавајќи кинески производи, додека ние, кои работиме легално, не продаваме ништо“, изјави Сетрак Токачијан за „Кориере дела Сера“.

Тој исто така додава дека никој не шета со брендирани торби како порано.

„Има помалку ноќевања во хотели, како и помалку луѓе што одат во ресторани. Видов толку многу семејства што делат еден оброк.“