Во изминатите три години, цените на житото значително паднаа во Хрватска и на другите пазари. Според податоците од пазарниот информативен систем на Министерството за земјоделство, просечната големопродажна цена на еден тон пченица со стандарден квалитет на нашиот пазар минатата година изнесувала 191 евро (0,19 евра/кг), што е за 40 проценти помалку од рекордната 2022 година кога цената изнесувала 323 евра (0,32 евра/кг).

Во исто време, просечната големопродажна цена на килограм обично брашно минатата година изнесуваше околу 0,37 евра, што е за 30 проценти помалку од рекордната 2022 година кога истото брашно во Хрватска чинеше 0,52 евра. Сепак, цената на интегралното брашно се намали за 22 проценти во референтниот период, објави Даница.хр.

Според податоците од Централниот завод за статистика, векна бел леб (400-700 г) чинела во просек 1,27 евра во септември 2022 година (година со рекордни цени на пченицата и брашното). Денес чини околу 1,40 евра, или околу десет проценти повеќе! Цените на лебот во Хрватска се зголемиле во просек за 60 проценти во последните пет години, според податоците на Европскиот завод за статистика, што нè става меѓу најлошите во ЕУ.

Во истиот период, цената на лебот во Италија се зголеми за 26 проценти, во Австрија за 32 проценти, во Словенија за 36 проценти и во Србија за 39 проценти.

Сепак, пекарите во Хрватска минатата година остварија рекордна добивка, највисока во историјата. Вкупната нето добивка на компаниите изнесуваше близу 52 милиони евра, што е пет пати повеќе отколку во 2022 година.

Според приходите, топ 10 најголеми пекарски компании се Млинар Загреб, Пан-пек Загреб, Пекар Томо Винковци, Пекар д.о.о. Винковци, Клара Загреб, Робин Крижевци, Бобис Сплит, Пекара Дубравица Загреб, Дон дон Доња Желина и Бабиќ Пекара Сплит.

Факт е дека пекарите не помислија да ги намалат цените на своите производи откако цените на нивните клучни суровини – пченицата и брашното – драстично паднаа од рекордната 2022 година. Не само што не ги намалија цените на лебот и печивата, туку и ги зголемија, оправдувајќи го тоа со цената на енергетските производи и зголемувањето на трошоците за плати.