Британско-израелски државјанин и неговата сопруга раскажале како поминале 12 часа затворени во безбедна просторија отпорна на бомби додека милитантите на Хамас го палеле нивниот дом. Иако понекогаш биле многу блиски со милитантите, тие биле принудени да останат на место поради тековните судири меѓу израелската армија и Хамас.

Немале ниту вода, ниту храна, а биле во пижами кои ги носеле кога ненадејниот напад ги разбудил. Бен, кој не сакал да го каже своето презиме, го споделил застрашувачкото искуство со Скај њуз. По потекло од Ворчестершир, Бен и неговата сопруга живееле во Кибуц Беери, кој се наоѓа на околу 5 километри од границата на Израел со Појасот Газа, во последните 26 години.

52-годишникот се преселил таму откако ја запознал својата идна сопруга додека го посетил својот брат, кој отпатувал во Израел како волонтер. Бен тврди дека го разбудиле звуците на испукани ракети, нешто што тој рече дека „не е невообичаено“, а надвор го пречекале неговите соседи, кои како него биле во пижами.

„Претпоставувавме дека наскоро ќе биде готово, но не беше“, рече тој. Тој гледал како системот „Железна купола“ пресретнал бројни ракети, пред да добие порака во која им кажал на сите во областа да се заклучат во своите сигурни соби.

Безбедносната просторија, како и многумина во околината, е мала просторија со заштита од експлозија на вратата, која не може да се отвори однадвор кога е затворена. Има мал прозорец, кој е зајакнат со челик отпорен на експлозија, кој може да се отвори нанадвор.

Собата, исто така, служи како спална соба за неговиот син кога тој останувал кај нив. Бен очекувал да добие јасна порака во рок од половина час, но наместо тоа почнал да слуша арапски гласови од далечината кои постепено се приближуваа до неговата куќа.

Тој проценил дека 30 милитанти на Хамас биле во неговиот кибуц, а брзината и обемот на нападот го изненадиле соседството. „Ние бевме недоволно подготвени за таков напад без преседан. Немавме вода, храна, ништо (во безбедната соба)“, нагласи тој. Бен и неговата сопруга лежеле во тишина на подот од собата кога слушнале метеж и викање надвор од куќата.

„Беа неколку сантиметри, неколку инчи од мене додека ја држев вратата. Ми беше ладно, но обилно се потев“, се сеќава тој. И покрај нивната непосредна близина, милитантите не се обиделе да влезат во безбедната соба, но Бен можел да ги слушне како ја кршат куќата однадвор.

Претпоставува дека го скршиле телевизорот и стаклата, бидејќи извесно време се слушало удар и удирање пред да му се чинело дека напаѓачите излегле од куќата. „Многу брзо потоа, можевме да слушнеме крцкање и мирисавме на чад. Сфативме дека нашиот дом гори“, рече тој.

Бен и неговата сопруга слушнале како нивната куќа се распаѓа, покривот се урнал и повеќе прозорци пукале од топлината.

„Беше толку жешко, беше толку неверојатно топло. Не знам како не се онесвестивме“, рече тој.

Тој опишал како двајцата лежеле на подот со чаршафи од креветот на нивниот син кои им ја покриваат устата за да го блокираат чадот.

„Од време на време можевме да дишеме низ пукнатината на нашите ролетни“, додаде тој. Откако поминале часови во, како што го нарече „пеколот“, Бен и неговата сопруга слушнале како израелските сили пристигнуваат и се судриле со борците на Хамас.

И покрај пристигнувањето на пријателските трупи, Бен и неговата сопруга не можеа да се одморат од жештината и чадот уште шест часа, додека го слушаа истрелот. „Уште шест часа слушавме пукотници насекаде околу нас. Мислам дека имаше напаѓач на нашиот покрив бидејќи истрелите одекнаа многу блиску“, рече тој.

Низ пукнатината на ролетните од безбедната соба, тие гледале како гори куќата на соседот. „Видовме дека се запали“, истакна Бен, објаснувајќи дека пожарот брзо се проширил и во другите куќи во соседството. Не ја знае судбината на многу негови соседи, но видел силна експлозија која доаѓа од безбедната соба на друга куќа во близина.

По повеќечасовна борба, Бен рекол дека тој и неговата сопруга се разбрале откако „викањето од арапски се префрли на хебрејски“. Израелските војници почнале да одат куќа до куќа во населбата евакуирајќи ги преживеаните од нападот. Војниците успеале да ја извлечат двојката низ прозорецот на безбедната соба што го отворил Бен.

Тие брзо влегле во своето возило и под закрила на темнината го напуштиле местото на настанот, без да извршат увид на оштетувањата на нивниот дом или да грабнат резервна облека. Бен и неговата сопруга влегле во безбедната соба околу 7 часот наутро и излегле повеќе од 12 часа подоцна, облеани во пот, дехидрирани и сè уште во пижамите што ги носеле кога влегле.

Бен се присети како дури по некое време добиле храна и вода. Повторно емотивен, Бен рекол дека војникот му понудил пар чорапи бидејќи забележал дека бос оди по паркингот. „Тоа беше чин на добрина, нема да го заборавам, колку и да беше мал“, рече тој.

Тие чекале на паркингот повеќе од еден час, но потоа слушнале викот дека милитантите на Хамас се во близина, набрзо следел звук на истрели и виделе мали пукнатини прашина. „Помислив: „Кога во земјава ќе бидеме безбедни?“ – раскажува тој. Кога борбите престанале, тој и другите преживеани биле натоварени во камион со отворен покрив и одведени до блискиот спортски стадион, пред да бидат преместени во област во близина на Мртвото Море и сместени во хотели.

На прашањето што ќе прави сега, Бен рекол дека не знае дали би можел да остане во земјата по тешкото искушение, со оглед на наводната штета на неговиот дом и поширокиот кибуц. „Голем дел од мене сака да го напушти Израел, иако живееме овде 26 години. Тоа е наш дом и сè што нема“, заклучи тој.

ВО ЖИВО | Војна во Израел, немирите продолжуваат