Во средината на минатиот век, повеќето селски домаќинства имаа мало стадо овци, вкупно повеќе од три милиони. Денес ги има нешто повеќе од 1,7 милиони, но ова е нагорен тренд по лоши децении. Проблемот е што овците се одгледуваат за месо, бидејќи тоа е начин да се заработи брзо. Од волната нема корист, велат сточарите, а тоа е и економски и еколошки проблем. Фрлањето волна е наше лошо секојдневие, наведува РТС.

Сточарите кои не се вешти за стрижење треба да платат по 350 динари по „фризура“ за фризер за овци, додека за килограм волна, во најдобар случај, добиваат 30 динари. Речиси и да нема занаетчиски дуќани кои чешлаат или предат волна за ракотворби, бидејќи нема побарувачка за нивните услуги. Во селата ткајачите се ретки, а плетачите сè помалку.

Од неколку причини, волната не е лесно да се фрли. Лесна е, но отпорна, силно гори, а сепак сточарите ја палат, ја закопуваат, фрлаат на јавни и диви депонии. И потребни се најмалку 50 години за една нишка од волна да се распадне во природата. До 1990-тите и рецесијата, српската волнена индустрија извезуваше 95 проценти од своето производство. Поради оваа извозна зависност, моќните компании брзо пропаднаа.

Голем чекор напред во промоцијата на волнените ракотворби направи во 60-тите години Добрила Смиљаниќ, со основањето на првата женска задруга во Сирогојно, собирајќи повеќе од две илјади жени кои годишно испраќаа 50.000 рачно изработени џемпери и друга трикотажа во светот. Волната е ресурс кој нема цена и сериозни држави секаде даваат субвенции за оние што купуваат волна. И Словенија ги воведе, а на тој пат е и Црна Гора“.

Српската волна е најценета за теписите, па најмногу се извезува во Индија и Турција. Војната во Украина влијаеше на падот на побарувачката и цената на волната на светскиот пазар, рапортира Н1.