Во градот Фукуока, во употреба е пуштена осмотска електрана, втора, најголема од ваков вид во светот. Се потпира исклучиво на мешање на солена и слатка вода, поради што не зависи од ветер, сонце или други временски услови. Јапонската електрана ќе произведува околу 880.000 киловат-часови електрична енергија годишно, што е доволно за снабдување на постројката за десолинација што обезбедува вода за пиење за градот и неговата околина. Според д-р Али Алтај, експерт за алтернативни извори на вода на Технолошкиот универзитет во Сиднеј (UTS), оваа количина на енергија е доволна за приближно 220 јапонски домаќинства.

Иако станува збор за технологија што сè уште се развива и применува во релативно мал обем, нејзината најголема предност во споредба со другите обновливи извори е што е достапна континуирано. Системот се потпира исклучиво на мешање на слатка и солена вода, така што протокот на енергија може да тече дење и ноќе, обезбедувајќи стабилен извор на електрична енергија. Осмотската енергија се базира на природниот процес на осмоза, движење на водата низ полупропустлива мембрана од раствор со помала концентрација до раствор со поголема концентрација, во обид да се воспостави рамнотежа.

Осмотските електрани го користат истиот принцип: слатководната и морската вода се поставуваат од двете страни на посебна мембрана, каде што морската вода е малку под притисок. Како што водата се движи кон посолената страна, волуменот на растворот под притисок се зголемува, а овој процес потоа се користи за генерирање енергија.

Во електраната во Фукуока, од едната страна на мембраната има свежа вода, односно прочистена отпадна вода, а од другата е морска вода. Кога притисокот се зголемува на страната на морската вода, дел од водата се насочува низ турбина поврзана со генератор, кој произведува електрична енергија.

Првата централа од овој тип е изградена во 2023 година во Маријагер, Данска, од страна на компанијата „SaltPower“, изјави професорката Сандра Кентиш од Универзитетот во Мелбурн. Јапонската електрана е поголема од данската, но имаат речиси ист работен капацитет.

Пилот-проекти се одржани и во Норвешка и Јужна Кореја, а Технолошкиот универзитет во Сиднеј (UTS) има свој прототип. Сепак, и покрај едноставната идеја, зголемувањето на оваа технологија на индустриско ниво е исклучително тешко. Сандра Кентиш објаснува дека многу енергија се губи во процесот на пумпање вода во електраната и кога таа поминува низ мембраните, поради што нето-енергијата што се добива е мала.

Сепак, напредокот во технологијата на мембрани и пумпи ги намалува овие проблеми. Кентиш додава дека јапонската централа користи концентрирана морска вода, што ја зголемува разликата во концентрацијата на сол, а со тоа и количината на достапна енергија.

Кентиш и Алтај се согласуваат дека јапонската централа означува возбудливо време за развој на осмотска енергија, бидејќи дополнително докажува дека технологијата може да се користи за производство на енергија на големи размери.