„Why not“ се еден од најпознатите и најуспешни кавер-бендови кај нас, составен исклучиво од професионални музичари. Симе, Џигер, Црни и Мартин веќе неколку години своето знаење, умешност и талент на сцената ги делат со публиката, која е секогаш присутна на нивните свирки. Сите со формално музичко образование и професионални ангажмани со повеќе наши познати артисти и бендови, овие момци се дел од ретките квалитетни музички понуди во ноќниот и клупски живот во Скопје. Во емисијата „Слободен печат“ зборувавме за нивните почетоци, за личниот и заеднички удел во културно-забавниот живот во градот, за музичките вкусови и критериуми сега и порано кај младите.

Разговорот го започнавме со приказната како и кога почнале да свират заедно. Иако се смениле повеќе членови во бендот, тие сметаат дека оваа постава некако најдобро и најдолго функционира.

– Во Маракана свириме повеќе од 21 година. Се сменија многу луѓе, а сега сме ние и во оваа постава свириме околу 10 години – вели Владимир Чадиковски – Црни, гитарист во бендот.

– Секако во различен состав, пред мене беше брат ми, а од 2014 година сум јас пејач во бендот – вели Симе Златков, фронтменот и пејач на бендот.

– Јас сум од 2018 година во бендот. Еднаш ми се јави Црни и ме праша дали сакам да свирам со нив, јас реков „сакам“ и толку беше. Јас и Симе претходно им одевме на свирки и тогаш првпат слушнав некој да свири вистински рокенрол. Свиреа „Pearl Jam“, „Nirvana“ … свиреа добри песни. Така израснав и сега ми е подобар животот, од кога свирам со нив јас научив да свирам – вели Александар Ванчовски – Џигер, тапанар во бендот.

Желбата и поривот на уметниците, за жал често знае да биде задушена поради условите и прилично малиот пазар на уметнички труд, кој го нуди нашето општество. Сепак момците од „Why not“ се оптимисти и сметаат дека може убаво да се живее и со музика и дека младите луѓе не треба да се откажуваат од желбата за музицирање.

– Сите деца коишто сакаат да се запишат во музичко училиште, нека се запишат, затоа што, ако ништо друго ќе имаат контакт со други луѓе што се занимаваат со музика. Ќе можат да си направат бенд и ќе научат да свират. Не ми се допаѓа оној момент кога децата не ги пуштаат да одат во музичко, затоа што немало пари од тоа, мислам дека нема да имаш пари од ништо ако така се чувствуваш – вели Џигер.

– Свириме тоа што сакаме и успеваме да живееме од тоа. Јас сум наставник во средното музичко училиште, Мартин работи во опера и функционираме супер. Работата со уметноста е прекрасна – вели Црни за тоа како се живее од уметност.

– Сакам и да пеам и да свирам подеднакво. Во последно време повеќе пеам, ама мислам дека ќе почнам повеќе да им „досаѓам“ со саксофонот по свирки – вели Симе кој е дипломиран саксофонист.

Велат дека не прават проби за да останат пријатели, а нови песни подготвуваат секој сам дома. И приватно сакаат да ги слушаат песните кои ги свират, бидејќи тоа се нивни омилени бендови и песни.

– Проби не треба да се прават за да си го зачуваме другарството. Кога треба да спремиме нова песна, секој си ја слуша дома, доаѓаме и ја свириме директно на свирка – вели Симе, а Црни додава:

– Ако случајно некој не ја научил, нема да ја научи и понатаму и понатаму и тоа така функционира. Ќе ја научи на свирки.

– Кој не сака да слуша „Pearl Jam“, „Alice In Chains“ … буквално можам до крај на животот да ги слушам секој ден – вели Симе, а Црни додава:

– Тие песни што ги свириме се и песните што ги слушаме, што ни значат и што им ги знаеме текстовите и што мислиме дека и другите ги знаат.