Повеќе од половина од светското население сега живее во урбани средини, а се предвидува дека околу 68% ќе живеат во урбани средини до 2050 година.

Градските паркови и зелените површини помагаат да се победи топлината, да се зајакне биолошката разновидност и да се внесе чувство на мир во урбаната џунгла.

Тие, исто така, помагаат да се забави биолошкото стареење, при што луѓето кои имаат пристап до зелените површини се покажа дека се просечно 2,5 години биолошки помлади од оние кои немаат, објави „Саенс Едвенсес“, а пренесува хрватски „Индекс“.

„Живеењето во близина на повеќе зеленило може да ви помогне да изгледате помладо од вашата реална возраст“, изјави за „АФП“ Кајзи Ким, главната авторка на студијата и постдокторски соработник на Медицинскиот факултет Фајнберг на Универзитетот Нортвестерн.

„Веруваме дека нашите наоди имаат значителни импликации за урбаното планирање во смисла на проширување на зелената инфраструктура за промовирање на јавното здравје и намалување на здравствените разлики“, додаде таа.

Изложеноста на зелените површини претходно беше поврзана со подобро кардиоваскуларно здравје и пониски стапки на смртност.

Се смета дека причините за подмладување се поголемата физичка активност и социјалните интеракции, но не е јасно дали парковите навистина го забавиле стареењето на клеточно ниво.
За да го истражи ова, тимот кој стои зад студијата ги разгледа хемиските модификации на ДНК познати како метилации.

Претходни трудови покажале дека таканаречените „епигенетски часовници“ засновани на метилација на ДНК можат да бидат добар индикатор за здравствени состојби како што се кардиоваскуларни болести и рак, како и за когнитивната функција и попрецизен начин за мерење на возраста од календарските години.

Ким и нејзините колеги следеле повеќе од 900 поединци од белата и црна раса од четири американски градови, Бирмингем, Чикаго, Минеаполис и Оукленд, во период од 20 години (1986 – 2006 година).

Користејќи сателитски снимки, тимот проценил колку се блиски адресите на живеење на учесниците до околната вегетација и паркови и ги усогласиле тие податоци со примероците на крв земени на 15 и 20 години од студијата за да се утврди нивната биолошка старост.

Тимот создал статистички модели за да ги процени резултатите и да ги контролира другите варијабли како што се образованието, приходите и факторите на однесување како пушењето, кои би можеле да влијаат на резултатите.

Тие откриле дека луѓето чии домови биле опкружени со 30 отсто зеленило во радиус од пет километри, во просек биле 2,5 години биолошки помлади во споредба со оние чии домови биле опкружени со 20 отсто зеленило. Црните луѓе со поголем пристап до зелените површини биле само една година биолошки помлади, додека белците биле три години помлади.

„Други фактори, како што се стресот, квалитетот на околните зелени површини и другата социјална поддршка, може да влијаат на степенот на корист од зелените површини во однос на биолошкото стареење“, изјавила Ким, објаснувајќи дека разликите бараат дополнителни истражувања.

На пример, парковите во сиромашните населби кои се користат за нелегални активности може да бидат поретко посетени, што ги негира придобивките.

Следните чекори би можеле да вклучат истражување за врската помеѓу зелените површини и специфичните здравствени резултати, додаде таа. Исто така, сè уште не е јасно како точно зеленилото го забавува стареењето, рече таа.