По одличниот концерт на групата „Мизар“ на 15 декември во МКЦ во Скопје се сретнавме со Горазд Чаповски, кој не го криеше задоволството од успешниот настап, а го најавува и следното откровение на бендот.

Групата „Мизар“ имаше два концертa годинавa во Скопје. Во мај во големата сала на Филхармонија можевме да слушнеме акустична верзија на селектирани песни од повеќе откровенија на „Мизар“. На концертот што се одржа на 15 декември во Младинскиот културен центар во Скопје групата се претстави во својот рок-израз и на сцената настапија сосема нови членови на бендот. Новата енергија и новото откровение на „Мизар“ ги бележиме низ разговор со креативниот лидер на бендот Горазд Чаповски.

Какви подготовки направивте за концертот, имајќи ја предвид новата музичка постава што првпат ја гледаме на сцена?

– Време беше малку свежа енергија да му се даде на бендот. Пред сѐ, Драган Теодосиев на тапани внесе нова енергија. Тој е школувано дете, џез-музичар, потекнува од школата на Зоран Спасовски, кој беше дел од првите постави на „Мизар“. За Драган знаев, но првпат со нас свиреше на концертот во Филхармонија, ги знае песните, фан е на бендот и тој е огромно освежување за групата. Во денешно време ударните инструменти се многу важни за секој бенд. Со добар тапанар веќе си завршил огромна работа.

Со Нико Ѓоргиевски (вокал и перкусии) претходно не се знаевме. Пред две години беше придружен вокал, а сега стигна до главен вокал. Едноставно, тоа што го работевме со Зоран Тортевски на претходниот албум „Вечна празнина“, не можевме да го изведеме во живо. Имавме еден лош концерт пред две години во „Борис Трајковски“, потоа се случи уште еден дебакл и тоа беше најлошото откровение на групата. Тогаш најмногу се налутив на самиот себе и одлучив да свртам друга страница. Така се отвори можноста за Нико да стане главен вокал на бендот. За новиот албум што почнавме да го подготвуваме ќе ми треба снага, ми треба викање и техничко пеење. Со песните ќе се движиме од метал-фаза до дарквејв.

Станува збор за сосема нов албум што сега го подготвувате?

– Првиот сингл што го објавивме е „Псалм 135“, додека на концертот во МКЦ го изведовме и вториот сингл „Грозомора“. Планот за вокалите на тој албум е да биде комбинација на „Хармосини“ и Нико. Затоа ми треба прецизен и технички чист вокал.

Публиката на „Мизар“ обично очекува длабоки и темни вокали, додека појавата на Нико со неговиот оперски глас малку ја изненади. Какво чувство имавте вие во бендот?

– Нико е тенор, оперски пејач. И мене ми беше страв како ќе излезе целата работа. И Нико беше свесен дека влегуваме на меч со две острици. Им се извинувам на публиката што очекуваше длабоки вокали. Инаку, со оваа постава веќе настапивме на концерт во Столац, во Босна и Херцеговина, каде бевме гости на поетски фестивал за Мак Диздар, и мислам дека поминавме одлично. Публиката таму фантастично нѐ прифати, особено помладата публика.

Карактеристика на звукот на „Мизар“ во изминативе 42 години се острите и брзи рифови од твојата гитара. Како лично го одржуваш менталниот и физички континуитет во музицирањето?

– Сега повторно почнав да вежбам со гитарата. Еден долг период, можеби 15-ина години, повеќе бев свртен кон електрониката и купував семплери и различни софтвери. Во деведесеттите години беше нормално да се употребува електроника. Во последниве пет години повторно почнав редовно да вежбам на гитара, купив нови модерни процесори, ги научив сите музички скали, и ориентални и византиски. Така ми се врати желбата за свирење.

Во оригиналната остава на „Мизар“ сите овие години останавте само ти и Илија Стојановски. Како се одвива комуникацијата со новите членови на бендот, кои се многу помлади од вас?

– Немаме никаков проблем, бидејќи сите што сега свират во групата веќе ги имаа сите албуми од „Мизар“. Дури и „Хармосини“, кои сега имаат по 20-ина години ги знаат сите песни од сите албуми. Затоа токму тие луѓе се дел од бендот.

Карактеристика на групата е и афинитетот кон православното христијанско пеење. Од каде се појавува тоа влијание?

– Уште пред многу години заедно со Горан Трајкоски („Мизар“, „Анастасија“) ја носиме идејата да создадеме автентична источна рок-музика базирана на балканскиот фолклор. А балканскиот фолклор има влијанија и од Сирија и од Турција, но и од Венеција. На сето тоа додадовме византиско пеење. Мислам дека помладите генерации не разбираат што значи автентична рок-музика. Не треба да си Англичанец или Американец, треба да си автентичен во тоа што го работиш.

Во последно време следам скандинавска сцена и сите фински или норвешки бендови пеат на свој јазик, користат свој фолклор и имаат своја автентичност. Така што и кај нас, формата се менува, но содржината останува, а неа ја дефиниравме уште на самиот почеток, со првото откровение кога работевме со Ристо Вртев.

Култот што го носи „Мизар“ опстојува со години. По скопскиот концерт најавен е ваш настап и во Белград. Каков прием очекувате таму?

– Концертот ќе се одржи во „Дорчол плац“ и веќе е распродаден. Мене ми се свири, на сите во бендот ни се свири. Едноставно новата постава ми даде огромна и убава енергија за работа. А од „Мизар“ секогаш се очекувало да „растури“, да пука од енергија. Мене лично музицирањето со „Мизар“ многу ми помогнало во животот и секогаш ми делувало благотворно. Цел живот свирам гитара и тоа воопшто не е лошо.

Нова постава и два сингла како најава на нов албум

На концертот на 15 декември во МКЦ групата настапи со нова постава. Во основата на бендот се Горазд Чаповски на гитара и Илија Стојановски на бас и процесор, а на нив им се придружија Пеце Китановски (бас-гитара), Принц (клавијатури, придружни вокали), Драган Теодосиев (тапани), Нико Ѓоргиевски (вокал и перкусии) и вокалите од „Хармосини“ Сава Булатовиќ и Христијан Моневски (виола, кларинет, флаута, лира).

На концертот беа изведени двата нови сингла „Псалм 135“ и „Грозомора“, но и веќе химничните теми од претходните албуми, како „Дождот“, „Магла“, „Девојка од бронза“, „Градот е нем“, „Почесна стрелба“, „Златно Сонце“.

(Разговорот е објавен во „Културен печат“ број 261, во печатеното издание на весникот „Слободен печат“ на 21-22.12.2024)