Алваро Витали, италијански комичар откриен од Федерико Фелини и најпознат по улогата на Пјерино, почина во болница во Рим во вторникот на 75-годишна возраст.

Витали глумел во над 150 филмови, претежно во италијанскиот жанр, комедии со еротски и слепстик елементи, кои беа многу популарни во текот на 1970-тите и почетокот на 1980-тите.

Роден во Рим на 3 февруари 1950 година, Витали ја започна својата кариера како електричар пред да биде откриен од Фелини, познат по својот талент за препознавање лица и личности со кинематографски потенцијал.

Фелини му даде мала, но незаборавна улога во неговото ремек-дело „Рома“ од 1972 година.

Ова деби го означи почетокот на патувањето на Витали во светот на киното и ја отвори вратата за понатамошни соработки со Фелини, вклучувајќи ги „Амаркорд“ (1973), во кој го играше ликот на Нас, и „Казанова“ (1976).

Иако овие рани улоги беа претежно споредни, тие му овозможија да го покаже својот природен комичен талент и ги поставија темелите за неговата идна слава.

Со својот препознатлив физички изглед, експресивно лице и способност да портретира симпатични, честопати збунети ликови, Витали си најде уникатно место во популарното италијанско кино.

Во средината на 1970-тите, неговата кариера се насочи кон жанрот „commedia sexy all’italiana“, што го направи познат низ целата земја.

Во овие филмови, тој најчесто играше споредни ликови – невешт додворувач, збунет пријател или невешт протагонист, честопати во друштво на ѕвезди од тоа време како што се Едвиџ Фенех, Глорија Гајд и Лин Банфи.

Неговите ликови беа обично невини, неумешни во љубовта и познати по нивните претерани реакции на различните неприлики во кои се наоѓаа.

Некои од неговите најпознати улоги од овој период се филмовите „La professoressa di natural scienze“ (1976), „La dottoressa del distretto militare“ (1976), „L’insegnante al mare“ (1980), како и многу популарната серија „Pierino“, почнувајќи со „Pierino contro tutti“ (1981).

Ликот на Пјерино, палаво момче познато по своите шеги и честопати вулгарни, стана синоним за Витали.

Иако овие филмови честопати беа критикувани од критичарите поради нивниот едноставен хумор и предвидливи заплети, тие уживаа огромна популарност меѓу италијанската публика и го зацврстија статусот на Витали како сакан комичар.

Како што одминуваа 1980-тите и популарноста на жанрот опаѓаше, Витали повремено се појавуваше во филмови и телевизиски емисии, честопати како носталгични потсетници на неговото славно минато.