Се чувствувам како да сме напикани цела држава во еден гроб цели триесет години и од кој никако не сакаме да излеземе. Оти ни е убаво во него и уживаме. Помошта што САД ја вложувала во милиони долари за професионализација на нашиот судско-обвинителски параван од систем, во овие жални и загубени три децении, ја восприемам како подадена рака на Американците да излеземе токму од тој наш македонски гроб. Од гробната дупка во која се набутавме и никако не сакаме да се помрднеме. Како по старата добра навика, веднаш по ослободителната пресуда на Апелацискиот суд за предметот „Таргет-тврдина“, со која паѓаат целосно во вода напорите, какви-такви, на веќе згаснатото Специјално јавно обвинителство за докажување вина и судско процесирање на страотното масовно прислушување илјадници граѓани во кое првообвинет беше поранешниот директор на Управата за безбедност и контраразузнавање Сашо Мијалков, Фејсбук беше преплавен со иронични, бесни и гневни статуси, но само толку. Протестираме само зад тастатурите.

Граѓаните, со право, одлуката ја дочекаа на нож, полни со бес и со гнев, бидејќи почувствуваа дека се изиграни од ветувањата на актуелната власт, предводена од социјалдемократите, кои дојдоа на власт по масовните протести во т.н. Шарена револуција, на која главниот слоган ѝ беше „Нема правда, нема мир“. Да, правдата ја нема, ама остана само внатрешниот немир, огромното разочарување дека тоа беше последната шанса во историјата на оваа смешна и карикатурална држава да биде спроведено владеењето на правото и правдата да ја види светлината на денот!

Американците да нè направат протекторат!

Јас навистина мислам дека е залудна крвта, саможртвата и гинењето на илјадници млади партизани што го положија својот живот во виорот на Втората светска војна за да создадат, конечно, македонска држава и да ја устројат со сите државно-правни нишани. Речиси цел еден век подоцна од тие нивни борби и повеќе од триесет години независност на Македонија, ние претставуваме само државно-правно институционален параван за криминалците, за организираната системска мафија, која ги има заробено сите институционални сфери и пори на општественото живеење и само глумиме држава. Во суштина сме елдорадо во кое царува криминалот и ендемската корупција. Нема потреба и нема зошто Македонија да постои ваква и во ваков вид. Слободна, а заробена. Во која мнозинството граѓани повеќе сакаат да се иселат, одошто да останат и животно да се реализираат. Па, ни во пусто и ропско турско не било вака. И толку очајно и безизлено! Како човек што повеќе е склон кон радикални мерки, во преносна но и во буквална смисла на зборот, сметам, а и во иднина ќе се залагам да станеме своевиден институционален протекторат на Америка. Бидејќи нашите институции се само фасада за криминалот на властодршците, САД преку специјални тимови треба физички да ги преземат работите во свои раце и да направат целосна чистка на гнилиот и уништен институционален апарат. Прво да почнат од криминалното дувло наречено судско-обвинителски систем на Македонија и да го растурат како „бугарска скупштина“. Камен на камен да не остане од него и наново преку процес на селекција само од нивна страна и по ветинг да ги пополнат овие органи на системот.

Истото важи и за сите поважни институции кои се одговорни за борбата против корупцијата и криминалот. Ма, ако сакате и сите вработени од портир и хигиеничарка во сите македонски општини и сите македонски министерства и нивни управи нека ги вршат Американците. Бидејќи, убеден сум дека Општина Арачиново, на пример, ќе биде пофункционална отколку сега, односно ќе си ја вратиме во државно-правниот суверенитет и институционално заедништво, бидејќи сега де факто, а бога ми и де јуре е екстериторијална енклава. Заговорниците на т.н. суверенизам и противење на мешање на странците во македонските состојби се само платенички лебарки по медиумите, партиите и институциите од страна на господарите на животот и на смртта во Македонија. Слуги на Мијалков, на пример. Кои ќе ве убедуваат дека странците се злобни и дека ѝ мислат лошо на Македонија и затоа немаат право да се мешаат во нејзините внатрешни работи. И вие им верувате во голем број. И затоа живеете како гревови, бидејќи сте гревови и ќе умрете како уште поголеми гревови. И нема ни да сфатите дека тоа е така. Бидејќи интелектуалниот и менталниот капацитет ви е помал од тој на една потполошка!

ЕУ преговорите да се почнат по секоја цена!

Токму затоа бев против модифицираниот француски предлог за почеток на европските преговори на Македонија со Унијата, зашто сметав дека целиот фокус ќе се концентрира кон антиевропските и антицивилизациски барања од нашиот источен сосед, наместо ние целокупната општествена енергија да ја насочиме кон искоренување на најголемото зло кое ја уништи Македонија и ги направи зомбизирани македонските граѓани – нивното височество корупцијата и организираниот криминал!
Ако не ги почнеме сега овие преговори, кои значат капка надеж и зрак светлина дека работите може да се помрднат од мртва точка, ние сме осудени не во наредните триесет, туку во наредните триста години да си лежиме во тој метафорички гроб. Да се жалиме, да лелекаме дека се некој друг ни е виновен, ама некако по Стокхолмски синдром и да ни се допаѓа таа состојба.

И што да се каже за Судскиот совет составен и од етнички Македонци и Албанци, кои ја срушија и последната надеж дека криминалот има име и презиме и ќе одговара според Уставот и законите на оваа земја? Па, ништо друго, освен дека се платени, поткупени, инструирани кукли на конци, мивки што немаат грам срам, образ, ниту минимум професионален и морален интегритет. Никакво чувство за државничка одговорност. Жални се, и нивните имиња и презимиња ќе стојат вечно на столбот на срамот. И нив ќе ги изедат белите црви еден ден. Само срамот ќе им остане потоа. Ништо друго!

Авторот е политиколог