Ново истражување открива дека ловците во денешна Патагонија, Аргентина, чувале лисици како домашни миленици пред доаѓањето на европските кучиња пред околу 500 години. Во некои случаи, древните луѓе биле тесно поврзани со своите миленици – лисици, што дури биле закопувани со нив, пишува Би-би-си.

Научниците беа изненадени кога пронајдоа лисица закопана во човечки гроб кој датира од пред 1.500 години во Патагонија, Аргентина. Тие сметаат дека најверојатното објаснување е дека лисицата била високо ценета придружничка или домашно милениче.

ДНК анализата покажува дека животното се хранело заедно со праисториските ловци и било дел од внатрешниот круг на населбите.

Лисица од овој изумрен вид беше пронајдена во многу постар гроб во друг дел на Аргентина пред речиси една деценија.

„Ова е многу ретко откритие за постоењето на оваа лисица која се чини дека имала толку блиска врска со поединци од општеството на ловци-собирачи. Мислам дека тоа било повеќе од само симболично; навистина мислам дека се работело за дружење“, рекол д-р Офели Лебрасер од Универзитетот во Оксфорд.

Истражувањето на коските на животното открило дека тоа му припаѓало на видот познат како „Дусисион авус“ (Dusicyon avus), кој изумрел пред околу 500 години.

Заби од диви лисици се пронајдени во антички човечки погребни места низ Аргентина и Перу, што укажува на тоа дека животното има симболично значење. Но, откривањето на речиси целосен скелет на лисица во човечки гроб е исклучително ретко во светските археолошки записи.

Овој вид лисица била со средна големина и тежела 10-15 кг. Изумрел пред околу 500 години, а неколку стотици години откако домашните кучиња пристигнале во Патагонија.

Истражувањето било спроведено во соработка со д-р Синтија Абона од Институтот за еволуција во Мендоза, Аргентина, а објавено во списанието „Ројал сосајети опен саенс“.