Најновите истражувања уште еднаш покажуваат дека некогашното вкрстување со неандерталците, влијае на генетиката на современиот човек, пишува „Ју-си-ел“.

Истражувачите откриле дека луѓето со три таканаречени неандерталски варијанти во генот „СЦН9A“, кој е вклучен во сензорните неврони, биле почувствителни на болка од боцкање на кожата по изложување на масло од шафран или сенф.

Претходните истражувања идентификуваа три варијанти на генот „СЦН9A“ – познати како „М932Л“, „В991Л“ и „Д1908Г“ – во секвенционираните геноми на неандерталците и известуваат за поголема чувствителност на болка кај луѓето со сите три варијанти.

Меѓународен тим предводен од истражувачи од Универзитетскиот колеџ во Лондон ги измери праговите на болка кај 1.963 луѓе од Колумбија изложени на серија стимули.

Генот „СЦН9A“ кодира натриумови канали кои се изразуваат на високи нивоа во сензорните неврони кои детектираат сигнали од оштетените ткива. Истражувачите откриле дека варијантата „Д1908Г“ била присутна во околу 20 отсто од хромозомите во испитуваната популација, а околу 30 отсто од хромозомите со оваа варијанта ги имале и другите две варијанти.

Авторите на студијата откриле дека трите варијанти се поврзани со понизок праг на болка како одговор на боцкање на кожата по изложување на масло од шафран, но не како одговор на топлина или притисок. Покрај тоа, имањето на сите три варијанти е поврзано со поголема чувствителност на болка отколку само една варијанта.

Кога го анализирале геномскиот регион со „СЦН9A“ користејќи генетски податоци од 5.971 луѓе од Бразил, Чиле, Колумбија, Мексико и Перу, истражувачите заклучиле дека трите варијанти на неандерталците биле поприсутни кај популациите со поголем дел од домородните американски предци, како што е Перуанско население, каде што просечниот удел на родното потекло е 66 отсто.

Научниците претпоставуваат дека варијантите на неандерталците создале поголема чувствителност на невроните со менување на прагот на кој се генерира нервниот импулс. Тие препотставуваат дека овие варијанти се почести кај популациите со поголем процент на староседелско потекло како резултат на случајност и популациони тесни грла што се случиле за време на првичната окупација на Америка.

Иако акутната болка може да доведе до умереност во однесувањето и да спречи понатамошни повреди, потребни се дополнителни истражувања за да се утврди дали поголемата чувствителност на болка била корисна за време на еволуцијата.

Во текот на изминатите 15 години, откако геномот на неандерталецот беше секвенциониран, се дозна повеќе за она што сме го наследиле од нив преку репродуктивното вкрстување пред десетици илјади години.

Чувствителноста на болката е важна особина за преживување која ни овозможува да избегнеме болни работи кои можат сериозно да не повредат. Наодите сугерираат дека неандерталците можеби биле почувствителни на одредени видови болка. Потребни се дополнителни истражувања за да се разбере зошто е тоа така и дали тие специфични генетски варијанти биле еволутивно корисни.

Сепак, гените се само еден од многуте фактори, вклучувајќи ја околината, искуството и психолошките фактори, кои влијаат на болката.