Младите македонски кошаркари повторно нѐ израдуваа. Иако го загубија финалето, сепак ни дадоа одлична причина да се надеваме дека иднината на кошарката ни е во сигурни раце. Враќањето меѓу елитата е секако причина за радост, но најмногу радува тоа што конечно може да се надеваме на едно освежување во сениорската репрезентација. И време е за тоа!

Веќе со години сме сведоци на тоа како македонската кошарка, и на репрезентативно и на клупско ниво, полека се движи кон дното. Прoблеми има милион, но малку се работеше на барање решенија. Со последниот резултат на младите кошаркари конечно добивме трошка надеж дека работите може да се придвижат кон вистинскиот пат и дека македонската кошарка конечно може да се врати на оние славни времиња. Но, не смееме да запреме тука.

Се надевам дека една грешка што со години наназад ја прават тренерите кај нас нема да се повтори и во новата сезона. Еве, барем сега видоа дека овие деца се доволно квалитетни за да се натпреваруваат и во Првата лига, а тоа што најмногу радува е фактот што повеќето од нив доаѓаат од различни екипи.

Овие деца сега мора да играат, не да греат клупа. Тоа е таа грешка на тренерите, која со години ја кочи македонската кошарка. Причината за ова сѐ уште ми е нејасна, иако одговорите кои најчесто сум ги добивал од луѓето од клубовите биле смешни. Како сакаме овие деца утре да станат новите Перо, Војдан и Дамјан, ако ја греат клупата и ако ги гледаат странците – кои, верувајте, не се многу поквалитетни од нив – како им ги земаат минутите.

Оваа група млади кошаркари, како и генерациите пред и по нив, треба да се чуваат како очи во глава. Гледајќи ги речиси сите натпревари од Европското првенство сфатив дека толку идеално балансирана екипа не сме имале со години.

Едно нешто што го забележав кај овие деца е желбата за успех и жарта тоа да го направат како тим, нешто што во изминативе години како да го изгубивме на репрезентативно ниво. Нема глумење ѕвезди, го нема муабетот „пушти го син ми“, едноставно овој тим беше исполнет со деца кои, за разлика од претходните генерации, не се потпира само на талентот, туку ги засука ракавите и успеа да се пласира меѓу елитата.

Можеби и ќе ја победевме Чешка во двата натпревари да имаа нашите искуство какво што го имаа нивните играчи. На пример, секој играч од почетната петорка на Чесите лани играл во просек по 20 минути во чешкото првенство, а уште неколкумина од клупата бележат сериозни бројки. Кај нас, тие бројки се тотално различни, а верувајте, чешката лига не е воопшто поквалитетна од нашата.

Ова мора да биде поттик за тренерите што е можно повеќе да ги играат и да ги форсираат овие деца, бидејќи талентот е очигледен и ова е перфектна шанса да се направи нова златна генерација на македонската кошарка, секако во комбинација со постарите играчи.

ВИДЕО | СП. поткаст трета епизода: Македонската кошарка, репрезентацијата и спортот со Андреј Шошкиќ